Zorg over de (jeugd-ggz) Zorg

In Nederland hebben we een poortwachter zorg, zo iemand noemen we huisarts. Als hij denkt dat je iets (ernstigs) mankeert (een ziekte) verwijst hij je door naar een specialist. Die specialist stelt vervolgens al dan niet een diagnose en probeert je te helpen. De behandeling die je krijgt, wordt betaald door de verzekering (en jouw eigen bijdrage). Dat is normaal, geldt voor je gebroken been, voor je depressie als je boven de 18 bent en voor alle gediagnosticeerde ziekten.... Maar straks niet meer voor onze 'probleemkinderen'! Als zij en hun ouders straks na veel wikken en wegen - want het is nogal wat - bij de poortwachter verschijnen en deze je inderdaad doorverwijst naar een specialist, die ook bevestigt dat je hulp nodig hebt en een diagnose stelt, dan ben je er nog niet...!! Want vervolgens zegt de gemeente dat jij nummer 10 bent met die betreffende diagnose in die gemeente! Dat dat echt niet kan volgens de statistieken en dat je je dus maar aanstelt, niet echt ziek bent en dat je er al zeker niet op moet rekenen dat je hulp krijgt zoals in het behandelplan van de specialist vastgesteld. Of ze zeggen bij de gemeente: "Sorry meisje... we hebben net die rotonde gerealiseerd (mooi he!.., was alleen wat duurder dan verwacht) en nu zijn de centjes op lieverd, probeer het volgend jaar nog een keer!" En dan denk ik aan de zojuist door SIRE gelanceerde campagne: Samen Sterk tegen Stigma! Een initiatief om het taboe op psychisch ziek zijn te doorbreken. Overheid luister!!!! Kinderen kunnen, helaas maar echt waar, ook psychisch ziek zijn! Zeg niet, dat het niet zo is!!!!!!!