Geen asielzoekers opvang in Centrum Breda

Gisterenavond:

De Maastrichtse politiek schaart zich ‘raadsbreed’ achter het voornemen van het college van B en W om nog voor het einde van dit jaar de tijdelijke huisvesting van 600 asielzoekers mogelijk te maken in de leegstaande gevangenis Overmaze in de Maastrichtse wijk Limmel.

Wel wezen alle fracties op de zorgen en gevoeligheden die leven in de buurt. Daarnaast, aldus de commissieleden, is het belangrijk dat alle randvoorwaarden goed in kaart worden gebracht. 

Inspreker Theo Dassen zei namens de buurtraad van Limmel met een ‘ontzettend dubbel gevoel’ te kampen. Ook de mensen in de wijk, zo gaf hij aan, zien wel in dat er overal in de wereld brandhaarden zijn en mensen die huis en haard moeten verlaten

Juist daarom, aldus Dassen, moet je oppassen voor de sociale druk die mogelijk ontstaat op Limmel als deze kwetsbare wijk er zomaar ineens 600 inwoners bijkrijgt: mensen die de taal niet spreken; mensen die ver afstaan van de westerse samenleving. Als inspreker pleitte hij voor uitstel van het voorgenomen besluit, zodat gediscussieerd kan worden op basis van feiten, en niet op basis van ‘emoties en onderbuik-gevoelens.”

Burgemeester Hoes gaf aan dat het college strikt genomen de politiek niet nodig had om te komen tot een besluit: gehoor geven aan een verzoek van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) om opvangcapaciteit te helpen creëren is immers een zelfstandige bevoegdheid van het college. ” Tevens gaf hij de raad de garantie dat ‘tijdelijk’ in het geval van Overmaze ook echt ‘tijdelijk’ is.

 Esmiralda Thieme vraagtekens bij de manier waarop het voorstel tot nu toe is gecommuniceerd. ,,Het is geen goede zaak dat de indruk wordt gewekt dat hiertegen nog iets kan worden ondernomen”, zei ze.Het bevreemdde Thieme, zo gaf ze aan, dat het er nu opeens fors meer zijn, ook al het een woordvoerder van het COA even te tevoren aangegeven dat de nood op dit moment erg hoog is

De politiek dient dit niet alleen te bepleiten, zei hij: ze moet ‘afdwingen dat alle knelpunten op een rij worden gezet’.

Ed Sabel (Senioren Partij Maastricht) zei begrip te hebben voor de urgentie: de mensen om wie het gaat hebben recht op een goede opvang, zei hij. Wel plaatste hij vraagtekens bij de locatie (‘waarom niet bijvoorbeeld de Tapijnkazerne?’) en bij de vraag of de 600 mensen die geplaatst worden wel een afspiegeling van de samenleving is. ,,Helpen wij ook ouderen uit probleemgebieden”, vroeg hij zich hardop af. 

College B&W benadrukt nog even fijntjes dat Raad geen enkele bevoegdheid heeft. Alles is al beslist en daarna zegt men" Als de raad' nee' zegt, dan doen we het niet. De Raad komt niet verder dan wat algemeenheden als ' we moeten de randvoorwaarden goed in kaart brengen' en ' ik kamp met een dubbel gevoel' of ' we wijzen op de zorgen en gevoeligheden die leven in de buurt'. Daarmee probeert men bij de omwonenden de indruk te wekken dat er wordt geluisterd en dat ze echt inbreng hebben. Vervolgens gaat men over tot de orde van de dag en hop de wijk heeft er ineens 600 buren bij waar echt alle zeilen bijgezet moeten worden om ook maar een beetje inburgering en verdraagszaamheid te krijgen.

Dit , beste mensen, is wat onze democractie is geworden. We hebben de vrijheid om te kiezen welke politicus ons de volgende keer gaat besodemieteren.