Eis het ontslag van Jozias van Aartsen

Schrijver dezes, en velen met mij, ergeren zich blauw aan het brutale gebruik van de Israëlische vlag en joodse symbolen als de davidsster, door lieden die het land in de eerste plaats zien als "een frontlinie in de wereldwijde strijd van het Westen tegen de Islam". (Vast onderdeel van Wilders' hate-speeches)

Daarvoor is Israël helemaal niet opgericht. En het jodendom samen met Israël willen mobiliseren in een wereldoorlog tegen een culturele (godsdienstige) gemeenschap, is de slechtste dienst die je aan joden en aan het land kunt bewijzen.

Iedereen weet, zeker in Israël en in de diaspora, dat de luidruchtige "vrienden" van-de-laatste-dagen van het jodendom en van Israël, voor een groot deel dezelfden zijn, die van de ene op de andere dag hun behoefte aan vreemdenhaat kunnen gaan bevredigen met het goede oude antisemitisme.

Daar zie je trouwens dagelijks voortekenen van.

• Toen de organisatoren van een manifestatie in Hamburg tegen de anti-Israëlische agitatie die veroorzaakt werd door het (op zich schandelijke en welbewust agressieve-**) ingrijpen van Tsahal tegen de schepen die als protest tegen de Gaza blokkade goederen naar dat gebied wilden overbrengen, openlijke deelname van de "pro-Israël" aanhangers van PI***) verboden (m.i. maar al te terecht), brak in het reaguurderswereldje van die haatblog onmiddellijk de jodenhaat los.
• De bekende Duitse Islamofoob Udo Ulfkotte, gevraagd, waarom hij het halal slachten door Moslims wilde verbieden, maar dat van de Joden toestaan, hoewel hij z'n weerzin daartegen motiveert met zijn dierenliefde, wist niet anders te antwoorden, dan dat er zo veel moslims zijn en zo weinig joden. Voor een Duitser toch wel het kwadraat van een Gotspe: Dank zij we-weten-wel-wie, zijn er tegenwoordig nogal weinig Joden in Duitsland. Als ze talrijker zouden durven worden, worden ze dan ook gestraft met "Schächtverbot"?****)
• In Nederland, want anders geloven jullie me niet, woedt op de haatsite "GeenStijl", (tot voor kort onverkort pro-Wilders), dagelijks een oorlog tussen Wilders-aanbidders en anderen, die de PVV wegzetten als een "jodenpartij" die zich laat vieren in "jodenvodden", dat wil zeggen: de nationale pers.
• Meer in het algemeen: De huidige regering van Israël mikt op angst- en haat-zaaien in Europa en elders, om de VS en Europa te dwingen, zich aan hun politiek van ethnic cleansing en inzet van atoomwapens te onderwerpen. Agitatie als die van Wilders, komt goed in hun straatje te pas.
• De huidige regering van Israël laat zonder omwegen de echte vrienden van Israël, dus de meeste joden in de westerse landen en de niet-joodse aanhangers van democratie en vooruitgang, vallen, ten behoeve van een allegaartje van opgewonden vlaggenzwaaiers, die niets liever zouden willen, dan dat de joden voor hun de kastanjes uit het vuur halen.

Yitzhak Rabin: Onverdacht Israëlisch, niet vervaard voor een harde maatregel, maar, uiteindelijk, een staatsman. 
Iemand van wie ik even hard gruw als van, laten we zeggen de geuzen-guerrilla leider Lumey (de Gorkumse martelaren) of de extatische reincarnatie van Jeanne d'Arc, Charles de Gaulle, - is de vroegere Palmach-leider Yitzhak Rabin. Nog als Tsahal-generaal bepleitte hij tijdens de Eerste Intifada zoiets als knieschoten voor Palestijnse jongetjes die stenen gooiden. Het heeft hem niet een ereplaats bij de PVV gegeven. Waarom?

Echt grote staatslieden, zoals De Gaulle, die Algerije de vrijheid schonk, en, mirabile dictu, Yitzhak Rabin, wisten op het juiste moment te kiezen voor wat het juiste is voor hun land. Rabin overtuigde zijn partij en haar bondgenoten om de Oslo-akkoorden (1993/4) te aanvaarden. Die akkoorden voorzien in een twee-staten oplossing, met, denk ik, voldoende garanties voor Israël om zich verder te ontwikkelen als een moderne partner in de regio.

Het heeft niet zo mogen zijn. Extremistische en fundamentalistische elementen vroegen en kregen zijn eliminatie. Sindsdien, is het Oslo-perspectief dankbaar ongedaan gemaakt door de extremistische Israëlische vrienden van Wilders. Geholpen door even extremistische en opportunistische elementen aan Arabische en Islamitische kant, dat wel.

Daarom zult u het plaatje van Rabin met de Israëlische vlag niet snel bij Wilders en zijn kornuiten zien.

Wilders tracht ons en zijn Amerikaanse extreem-rechtse financiers te betoveren met een heel ander sprookje. Een sprookje dat de mening en de bedoelingen van de meerderheid van de burgers van Israël ontkent.
Een gruwelsprookje, dat de joden in de diaspora opnieuw maakt tot gijzelaars van twee tegenstrijdige beelden:

1. Dat van de meedogenloze en moraalloze strijder tegen alles, behalve zijn eigen belang.
2. Dat van het willoze slachtoffer van een zogenaamd "verraad" door "links".

Daarom zullen wij, tegen de verdachtmakingen van Likud en Jisrael Beteinu (en hun filialen, zoals het CIDI) in, op 4 november een goot Israëlisch staatsman herdenken, en zijn moord aanklagen bij degenen die er direct of indirect de schuld van dragen, of die er achteraf stiekem blij mee zijn.  
We hebben er genoeg van, om op het net en op straat te worden beschimpt en verdacht gemaakt door trollen die met Israëlische vlaggen zwaaien.

Als de vertegenwoordigers van Israël het misbruik van hun vlag niet zelf bestrijden, doen wij het, door de symbolen van Israël op te eisen voor datgene waarvoor ze behoren te staan: Recht, fatsoen, vrede en respect.