Bloeddorstige Arabieren

Na de aanslagen in Parijs slaat ook in Amerika de paniek toe. Dergelijke aanslagen op ‘soft targets‘ zouden daar ook kunnen gebeuren! “Soft targets?” vraagt Sandy Phillips zich in dit artikel af, “bedoel je een school? Een bioscoop? een kerk? Want dat hebben we al gehad, alleen waren de daders geen Arabische moslims maar ‘onze eigen mensen’.”

Phillips’ dochter kwam drie jaar geleden om in een bioscoop, waar een witte man in het rond begon te schieten. Berichten over massamoordpartijen bereiken ons regelmatig van over de Grote Oceaan, waarna mensen het Amerikaanse grondwettelijke recht om wapens te dragen ter discussie proberen te stellen en onmiddellijk door de wapenlobby worden kaltgestelltomdat zulks ‘politiek bedrijven over de nog warme lijken van de slachtoffers’ wordt genoemd. 

Amerikaanse massamoorden

Dergelijke drama’s zullen dus altijd blijven plaatshebben in bioscopen, op scholen, in kerken en winkelcentra, maar niemand raakt ervan in paniek. Iedereen blijft gewoon films kijken en winkelen. Dat je het loodje kunt leggen omdat een blanke man het opeens op zijn heupen krijgt, wordt als een fact of life geaccepteerd. Er worden grappen over gemaakt. Op sociale media komt bijvoorbeeld regelmatig een foto langs van een chocoladereep in het kogelmagazijn van een pistool: de enige manier om je zelf meegebrachte snoep langs de strenge bewaking een bioscoop in te krijgen. Ik vergeet nooit meer een grap in de film The Yakuza, die ik minstens dertig jaar geleden voor het laatst zag: “Als een Japanner gek wordt, doet hij het raam dicht en doodt hij zichzelf; als een Amerikaan gek wordt, doet hij het raam open en schiet hij een paar onbekenden dood.”

Het verschil tussen de Amerikaanse massamoorden en de aanslagen zoals in Parijs is de vrees, bij politiek gemotiveerd geweld, dat dit nog maar het begin is, dat ons meer te wachten staat, legt terrorismedeskundige Jeffrey Simon uit in het artikel dat ik hierboven aanhaalde. Maar terreuraanslagen houden altijd een keer op. Het is waarschijnlijk ontluisterend nieuws voor de journalisten, analisten, politici en Domrechtse bloggers, maar het zou kunnen dat er na Parijs (voorlopig) niks meer gebeurt. 

Anders Breivik

Terwijl er gegarandeerd wéér witte mannen in het rond zullen gaan schieten in winkelcentra of theaters. Dat beperkt zich niet tot de VS alleen. In Duitsland richtte een witte jongeman een paar jaar geleden een bloedbad aan op een school, in Alphen aan den Rijn maakte een witte jongeman vele slachtoffers in een winkelcentrum, in Apeldoorn richtte een witte jongeman een slachtpartij aan tijdens Koninginnedag (gebeurt dit soort dingen relatief vaak in Nederland of ligt dat aan mij?), vorig jaar vloog een witte jongeman een vliegtuig vol passagiers tegen een berg en we vergeten natuurlijk Anders Breivik niet.

Nooit slaat na zo’n aanslag de massahysterie toe, wordt het openbare leven platgelegd, blèren politici over keihard aanpakken en het opheffen van onze privacy. Er zal nooit een debat zijn over wat het nou precies is, dat witte mannen (sommige witte mannen!) tot van die tikkende tijdbommen maakt, die zich gewoon onder ons bevinden. Wie het waagt om te wijzen op de extreemrechtse sympathieën van de daders, op het feit dat Geert Wilders Breiviks grote inspirator was, wordt onmiddellijk de mond gesnoerd. Wie nu nog over Breivik begint, krijgt zelfs de Linkse Kerk over zich heen. Het is een groot taboe.

Salafisme en jihadisme

Maar na Parijs is het bal voor de islamofoben. Dat het aan de islam ligt, weet iedereen zeker. Arthur van Amerongen, die jaren geleden een boek schreef over de Belgische wijk Molenbeek (althans, dat zegt iedereen, maar in werkelijkheid gaat het boek over zijn eigen endeldarm, zoals al het werk van Van Amerongen over zijn eigen endeldarm gaat, of hij nou in Molenbeek, Libanon, Marokko of Brazilië is, we komen nooit meer te weten dan de over de flora en fauna in Van Amerongens eigen endeldarm), weet niks anders te melden dan dat het de islam is. ‘Mijn specialiteit is salafisme en jihadisme’. Nee, Van Amerongen, jouw specialiteit is je eigen endeldarm. En goedkope drank.

Ik kan niet begrijpen dat als je in Molenbeek loopt, of in een Parijse banlieue, dat je dan concludeert dat islam het probleem is. Je ziet in één opslag dat het dat niet is. Maar Van Amerongen is net als wij opgegroeid in een cultuur waarin de angst voor de bloeddorstige Arabier (en dus voor de moslim) er is ingepompt. 

Romig witte borsten

Ik heb dat zelf pas heel laat in de gaten gehad, maar als je nagaat in hoeveel avonturenromans en Hollywoodfilms blanke, Westerse vrouwen worden bedreigd door wrede Arabieren, de geile waanzin op hun afzichtelijke koppen gegroefd, slaat de schrik je om het hart. Kijk naar de afbeelding waarmee Joost Niemöller zijn Twitterpagina heeft versierd. Ze waren vroeger alomtegenwoordig, voor 20 cent te koop. Het hoort bij ons collectieve beeldidioom. In de kunst is het ook honderden jaren lang een veelgebruikt motief geweest, de blanke slavin als slachtoffer van de geile Arabier. Als kind zag ik op televisie de serie Angelique, waarin de hoofdpersoon als slavin wordt verkocht op een Arabische markt waar hele vieze Arabieren veel geld voor haar bieden. Ze worden helemaal dol als een Arabier Angeliques top afrukt, om haar volle, romig witte borsten te tonen. 

Witte mannen zien we altijd opgevoerd als goedgemanierde, koene helden, oosterse mannen als sluwe, geile, wrede roofdieren. Daarom beschouwen we Tristan van der Vlis als uitzondering en bevestigt een moslimterrorist het beeld dat we hebben van moslims. Daarom wordt het als zoete koek geslikt dat een dronken douche-bag, die maandenlang in Molenbeek rondloopt, daar de sociale misstanden en de armoede ziet, concludeert dat islam geen liefde is. Zo zijn we geprogrammeerd.

Russisch gas

We willen niet meer weten. Altans, ik wil meer weten en u ook en daarom bent u vast geïnteresseerd in dit artikel van Nafeez Ahmed, completer zult u het voorlopig niet lezen. Over de steun voor Daesh van onze eigen NAVO-bondgenoten, van Turkije, dat liever Koerden bombardeert en hoe de VS Assad lieten vallen omdat hij niet wilde meewerken aan een nieuwe pijplijn voor olie en gas om Europa minder afhankelijk te maken van Russisch gas. 

Boem.

En daarom komt islamofobie onze overheden zo goed uit, en doet Lodewijk Asscher er niets aan. Islamofobie is de nieuwe opium voor het volk. Ze maakt u blind voor het feit dat François Hollande indirect steun verleent aan de daders van de terreuraanslagen op zijn eigen land.