Anne Faber dood door schuld rechtssysteem

Onaanvaardbaar dat een rechter die een schuldige veroordeeld voor dergelijke feiten slechts TBS kan/durft uitspreken als er voldoende "bewijs" van 'deskundigen' beschikbaar komt om ook TBS op te leggen. Hier schiet het rechtssysteem volledig door.

Inderdaad is een verdachte pas schuldig als feiten bewezen zijn. Echter als die feiten bewezen zijn kan de inmiddels schuldig verklaarde dus ook in alle redelijkheid de bewijslast worden opgelegd, dat hij na uitzitten van zijn straf zonder veel risico voor de samenleving kan worden vrijgelaten. Die bewijslast kan heel goed bestaan uit met succes 'vrijwillig' deelnemen aan een onderzoek en behandeling. Dat is dan inderdaad slechts 'vrijwillig' in die zin dat als veroordeelde niet deelneemt hij ook niet wordt vrijgelaten.

Rechters onder het huidige systeem hebben kennelijk niet de moed om hun eigen gezond verstand leidend te laten zijn voor een uitspraak. Slechts als er een rapport voorligt durven de meeste rechters pas tot een uitspraak te komen terwijl de feiten waarvoor veroordeeld wordt meestal op zich ruim voldoende aanleiding zijn om ook zonder rapport een succesvolle behandeling als voorwaarde voor invrijheidstelling na uitzitten van de straf te eisen.

Nu wordt rapportage geëist voor veroordeling zodat de rechter dit in zijn oordeel mee kan laten wegen alvorens hij ook TBS op legt. Het toch zeer simpel om aan niet aan psychiatrisch onderzoek meewerkende verdachten bij schuldig verklaring voor gruwelijke feiten ook de verplichting op te leggen dat zij alsnog deelnemen aan onderzoek en behandeling en dat die behandeling succesvol moet zijn afgerond alvorens zij voor invrijheidstelling in aanmerking kunnen komen. Aangetekend mag hier worden dat TBS mogelijk wel als 'straf' ervaren wordt, maar in feite geen straf is. Succesvolle behandeling is in het belang van samenleving en schuldige.

Hiermee krijgt de verdachte de keuze meewerken aan onderzoek met inderdaad de kans op TBS of niet meewerken en automatisch de verplichting opgelegd krijgen van onderzoek/behandeling met succes alvorens invrijheidstelling. Dat is inderdaad een soort "TBS tenzij" maar op de eerste plaats zijn de gepleegde feiten daarvoor meer dan voldoende aanleiding en op de tweede plaats is dit een betere afweging tussen de belangen van samenleving en schuldige en op de derde plaats kan dit ook gezien worden als een belang van schuldige.

Kortom politiek pas de wet aan zodat ook minder moedige rechters hier een steuntje in de rug krijgen.