Meer recht dan tucht

"Volgens hoogleraar Johan Legemaate moet je ervoor zorgen dat alleen de belangrijkste zaken aan de tuchtrechter worden voorgelegd, dus minder klachtgronden accepteren." Dat alleen de belangrijkste zaken aan de tuchtrechter worden voorgelegd, moet m.i. niet het uitgangspunt zijn, maar het feit of een klacht ontvankelijk is of niet. In het begin van mijn loopbaan werd dat criterium gehanteerd, maar omdat daarmee veel klachten niet ontvankelijk bleken (daarmee werd dan geen procedure in gang gezet), is onder druk van de politiek de huidige praktijk ontstaan en tot een selffulfilling prophecy verworden waarbij het er op lijkt dat het college zijn productiviteit moet en wil bewijzen. Legemaate stelt "Het probleem, toen en nu, is dat veel ingediende tuchtklachten ongegrond worden verklaard." Ik vraag me af of dat juist is, dat wil zeggen of er "toen" niet veel klachten, "niet ontvankelijk" (voor een tuchtprocedure) werden verklaard, maar nu mee worden geteld als "ongegrond" (uitkomst van een tuchtprocedure), terwijl het niet ontvankelijkheidsprincipe thans nooit meer wordt toegepast. Ik heb zelf ervaren dat een klacht in behandeling werd genomen die was ingediend op een kladblaadje en in nauwelijks te volgen taalgebruik. Werd uiteindelijk ongegrond verklaard evenals klachten over een andere collega, maar wel nadat de hele procedure in gang was gezet met veel werk voor betrokkenen en de nodige juridische kosten. Aandachtpunt bij het artikel van Legemaate is daarnaast nog dat een verschuiving (doorsluizen) van klachten voor onze praktijk geen verbetering hoeft te betekenen. Ook binnen de Klachtencommissies wordt niet gefilterd en wordt elke klacht (een woord dat aan devaluatie onderhevig is) serieus genomen en levert deze bergen onnodig werk op, wat er o.m. aan bijdraagt dat psychiaters de grote GGZ-instellingen mijden. Hierover is uiteraard veel meer te zeggen, de materie is ook behoorlijk complex door alle belangen die er in meespelen, maar naast het tuchtrecht lijkt ook het klachtrecht het hervormen waard. Bijkomend zou het uiterst interessant zijn, een analyse te hebben in formatie (mankrachturen) en financiën, die hervorming zou kunnen opleveren. Fred Bekker, ouderenpsychiater (niet praktiserend).