Religieuze omroepen moeten blijven

De kerken en vergelijkbare structuren doen erg veel, aan acties, maar ook gewoon door wat ze zijn. Ze vormen een samenhang en opvang (op verschillende manieren!), geven nog steeds het leven van zeer velen (meer) zin. Religie is een - heel belangrijk - fundament van onze cultuur (en daarmee ook van onze manieren van doen) - het is ervan doortrokken. Secularisatie is daardoor een tijdelijke zaak. Het geeft, zoals vele maatschappelijke verschijnselen, een golfvormige tendens te zien van mate van aanhang. Politici kunnen wel denken dat dit niet meer zou gelden, maar dan zullen ze over een poos van een heel koude kermis thuiskomen. Religie is een goede bron van spiritualiteit en bovendien eentje met bestaande organisatiestructuren. Religie is altijd op één of andere manier een onderstroom in het bewustzijn en die moet niet verdwijnen, want dan raken vele mensen innerlijk stuurloos. De politiek wil het kind met het badwater weggooien en dat zal desastreuze gevolgen hebben. Ongeorganiseerde spiritualiteit leidt tot maatschappelijke onduidelijkheid. Spiritualiteit is verbonden met geschiedenis en cultuur, kan daar niet los van staan. Godsdienstige groeperingen geven niet alleen ad hoc allerlei goeds, maar ook verbondenheid met verleden, toekomst, en anderen - àls het goed is tenminste - en daar kunnen die groepen eigenlijk alle het boetekleed aantrekken! Want ze hebben het wel degelijk laten afweten, door niet werkelijk voor de mensen te kiezen, maar voor de letter van de godsdienst op zich, en dat tientallen jaren, waardoor ze verzwakt zijn geraakt. Ze krabbelen echter wel weer op - gun ze dan ook die kans. Het idee dat religie iets zou zijn voor alleen achter de voordeur is een illusie en een zelfs volkomen achterlijke gedachte: je neemt als mens en deelnemer aan de maatschappij jouw eigen spiritualiteit, of het gebrek daaraan, mee de samenleving en dus juist die maatschappij in en als daaraan een gebrek is, heeft dat veel ernstiger gevolgen dan gebrek aan kunnen lezen of schrijven!
De massamedia die niet gecontroleerd of niet goed gestructureerd en georganiseerd worden, zoals de massacommunicatiemedia als Twitter en blogs bijvoorbeeld, leiden tot afschuwelijke rampen zoals in Haren in 2012. Daarom moeten er bijzonder goede mediaprogramma's blijven over religie en in juist ook ons land dus ook van diverse religieuze groepen.
Een samenleving is in de eerste plaats een moreel en cultureel samenstel, waaraan de economie schatplichtig is - letterlijk en figuurlijk. Het landsbeleid en ook het internationale beleid van bestuurders in de wereld toont omtrent dat inzicht een schandalig gebrek, waardoor het in de praktijk andersom is: schandalig èn uiterst schadelijk. Het is een verschijnsel dat zich in een groot deel van de wereld voordoet. In landen die godsdienst centraal stellen in bestuur worden de mensen snel en veelal te zeer ondergeschikt gemaakt aan de regels - en vooral regeltjes - van een minderheid met macht. Macht leidt tot inflexibiliteit en daarmee tot fouten - maatschappelijk derhalve op te grote schaal. Daar heerst dus ook geen gezond evenwicht, maar onderdrukking onder een fout mom.
Godsdienst maakt dat de mensen speciaal zijn, net als sport dat doet en arbeid die bij je past en niet vergeten de eigen passie en omgevingen waar men zich thuisvoelt. Religie is typisch iets waar mensen zich op een fundamentele manier thuis (moeten kunnen) weten, zonder dat de banden verstikkend hoeven en mogen zijn. Massacommunicatiemiddelen blijken daarin onvoldoende te voorzien, maar massamedia kunnen de bijbehorende spiritualiteit (datgene dat evenwicht brengt in het bewustzijn aangaande wat echt belangrijk is) op een goede manier levend houden en stimuleren. Daarom is het essentieel dat religieuze organisaties, en dus vooral ook omroepen, blijven bestaan en kan ons land daarin zelfs een voorbeeldrol vervullen.