Zodra er een verpleegkundige voor me zit in een gedwongen opname, en hij zit (letterlijk) te huilen, (!) dan is er wel wat mis ja, (vanwege de werkdruk en de gebrekkige zorg op de afdelingen op het terrein in Castricum) maar in Den Haag (Nectarinestraat) ging het prima met hetzelfde budget... Ook de verpleegkundigen waren op de afdeling aanwezig. In Castricum wanneer ik een gefrustreerde verpleegkundige een cliënt zie schoppen...Wat heeft dat met bezuinigen te maken??? Maarja, "zij had ook haar problemen" werd mij verteld... En dan juist zo'n patiënt waarvan je weet dat hij niks terug zou doen...

Maar er werd mij daar verteld; "voor iedrere deur die wij dichtdoen, moeten we een formulier invullen voor de verzekeraar, en daarmee hebben we geen tijd meer voor de patiënten, en schaden we ze..."

Een andere collega noemde zichzelf uit een soort woede een "gevangenisbewaarder en pillenverkoper", waarschijnlijk omdat er weinig menselijke aandacht aan te pas kwam... (In Den Haag zater er mensen gewoon aan tafel bij de cliënten in plaats van zich de gehele dag te verschansen in hun gespreksruimte... En het separeerbeleid in Den Haag? -Een half uur met de deur open, veel aandacht en met mensen praten en eventueel behandelen, geen beleid van; "zet dat beest maar even een paar maandjes apart, eenzaam in dat hondenhok..." Ik zat daar uitgekleed, een matras op de vloer, te staren naar een sombere knipperende TL lamp... Ik rook de plas uit mijn po die langzaam maar zeker over de grond leeglekte (papier machee) en af en toe werd er een bordje met eten naar binnen geschoven, geen behandeling dus... Alleen de pure angst van Claustrofobie... Heeft u weleens met deze aandoening 2 uur in een vastzittende lift gezeten?? Stel je dat eens 24 uur voor, of 5 dagen!! Uiteindelijk had ik het gevoel dat ik die angst beter niet kon uiten omdat ik dan bang was dat ze me er nooit meer uit zouden laten... Ik werd een soort "slaafje" (hielenlikker) die er alles aan zou doen om eruit te blijven, hun schoenen poetsen (nee, is nooit gebeurd) of hun achterste schoonvegen... Een soort schrikbewind leek het dus wel... Iedereen hier mag dat weten, dankzij mijn ptss voel ik helemaal niks meer, ik ben hierdoor zwaar getraumatiseerd!

We hebben het hier over gedwongen patiënten die géén criminelen zijn; als je "beslag" legt op iemands lichaam/geest, dan heb je de verplichting er goed voor te zorgen... Dat is niet gebeurd, en ik heb mijn schadevergoeding nooit gezien voor hetgeen dat er met mij gebeurde... De klachtenverwerking is waardeloos te noemen.

De overheid is mede-verantwoordelijk wanneer ze een RM (rechterlijke machtiging) uitdelen aan dit soort ongecontroleerde malafide bedrijven. Controleer de kwaliteit zo'n bedrijf dan eerst even vóórdat je er mensen gedwongen in stopt, in plaats van blindelings zo'n contract uit te vaardigen, tja, daarvoor heb je toch geen machtiging, om er vervolgens zó mee om te springen??

Daarnaast vermoed ik fraude op het gehele terrein van Castricum aangezien ze in Den Haag een identiek bedrag te besteden hadden per persoon/afdeling, maar in Castricum was het materiaal en dergelijke zeer armoedig te noemen!!! (Nu hebben ze een nieuwe opname gebouwd die er moderner uitzien i.p.v.de  Koningsduin G afdeling, maar met hetzelfde personeel...Ze leren het ook nooit, zucht!)

Lange en eenzame isoleer beleiden waren ze niet vreemd, die werden te pas en te onpas uitgevoerd. (Ik had een ernstige vorm van Claustrofobie, helaas is dat hetgeen wat me terugkreeg de separeer in... Die kamer werd een martelkamer in mijn achterhoofd, er was niemand die je hielp, en de bel werd uitgezet... Ik ben daar gebroken!

En dan die luide boombox die hard aanstond op de afdeling... Begrijpt u? Hum... Bezuinigingen??

Soms, heel soms, dan word er weleens met de vingertjes naar elkaar gewezen wanneer het aankomt op schuld, maar wie bekommert zich intussen om het welzijn van deze mensen. (Niemand kwam voor me op qua klachten en problemen van de afdeling zelf behalve mijn eigen ouders.)

Een steekproef; vergelijk de separatiecijfers van Castricum en de hoeveelheid patiënten die opnieuw (terugkerende) behandelingen kreeg ten opzichte van Den Haag in 2009 tot en met 2011...(De periode dat ik dit allemaal meemaakte, en meer.) Daarvan zou u best eens kunnen schrikken...

Ik heb naast mijn autisme inmiddels een post traumatisch stress syndroom en een waar trauma opgelopen waar ik geen vrije keus in had, ik heb er in al die jaren hard aan gewerkt om het via het klachtenbureau op te lossen, maar die waren niet vooruit te krijgen, en uiteindelijk haalde het allemaal niks uit, ik voel mij letterlijk verkracht, en goenoegdoening heb ik nooit gehad, dus blijf ik met problemen achter die ik naast mijn eigen problemen niet erbij kon hebben, en dan te bedenken dat we het hier hebben over suïcidale mensen, mensen die op het randje van hun dood staan, ze hoeven alleen maar dat laatste schopje te hebben... Sommige hebben die inderdaad gehad.

Geld voor een duur en onnodig gemeentehuis in Zaanstad (waar ik woon) was er intussen wel... Maarja, het waren dus niet alleen maar problemen met bezuinigingen... )-:< Ik ben nog steeds iedere dag (!) héél, héél erg kwaad!!! Het heeft mijn hele leven (of wat er nog van over was) kapot gemaakt. Je kunt maar beter geen psychiatrisch patiënt wezen, dát is mijn advies...

Ook Daniël van Dijk (psychiater) heeft op TV (in het programma "Goedemorgen Nederland", ook op Youtube te zien) verteld dat daar mensen onnodig stierven aan dit soort toestanden... Maar dat was van vóór 2008, ik heb het allemaal meegemaakt vanaf Maart 2009 tot en met medio 2011... Dat had allemaal prima voorkomen kunnen worden... Maarja, een dokter die op TV zegt dat er mensen onnodig sterven, dat zegt onze overheid helemaal niks, "laten we het beleid van een RM nog maar eens extra aansterken..."

Er ging nog veel meer mis! en het ging hier veelal niet om incidenten, maar om jarenlange klachten waar niks mee werd gedaan, al was men er zich wel bewust van... Sla de alarmklok op deze massale vorm van nalatigheid!

En bedenk nou eens zelf; waar hebben we nou geld voor? -Voor geld of voor mensen? -En zo ja; welke soort mensen precies? Dit was de intensive care voor de psychiatrische gezondheidszorg, die mensen gingen daar nét zo dood als een "echte" patiënt op een "echte" intensive care in een fysiek ziekenhuis... Maar dan mensen die er geen keuze in hadden om zo behandeld te worden... Verschrikkelijk, dat dat in deze tijd in Nederland kon gebeuren!!!

#447: Stefan Schenkeveld -  

 Goed gezegd Stefan!