Belgische IS kinderen in Syrië/irak.laat ze daar!

Twee Belgische weduwen van IS-strijders dagen de Belgische staat vanuit een vluchtelingenkamp in Syrië voor de rechter. Ze eisen dat de overheid hun kinderen terug naar België brengt. Child Focus sluit zich bij de dagvaarding aan. Onderzoeker Montasser AlDe’emeh vindt dat onbegrijpelijk. ‘Het kan er bij mij niet in dat Child Focus vrouwen steunt die tot voor kort haatpropaganda verspreidden.’

'Ze verheerlijkten de aanslagen in Brussel en Parijs. Je kan zulke figuren toch niet zomaar naar België overvliegen?'

De weduwen zijn Tatiana Wielandt (25) uit Merksem en haar schoonzus Bouchra Abouallal (25) uit Borgerhout. Wielandt is een Vlaamse die zich al op jonge leeftijd tot de islam bekeerde. Ze trouwde met Nourredine Abouallal, broer van Bouchra en woordvoerder van de in 2015 veroordeelde jihadbeweging Sharia4Belgium. Bouchra Abouallal was getrouwd met Sharia4Belgium-kopstuk Saïd El Morabit.

Eind december 2012 vertrok het viertal vanuit Antwerpen naar Syrië om in het gebied te gaan wonen dat IS later tot kalifaat zou uitroepen. Ze waren er nagenoeg de eerste Belgen. Nourredine Abouallal werd amper een half jaar later, op 22 juli 2013, doodgeschoten in de buurt van Aleppo. Enkele maanden later slaagden de twee hoogzwangere dames er met behulp van de Belgische politie in om naar België terug te keren. Hier werden ze ondervraagd en weer vrijgelaten. Ook Montasser AlDe’emeh zag en sprak de dames verschillende keren.

Montasser AlDe’emeh «Wielandt en Abouallal zijn niet zomaar geradicaliseerde vrouwen. Ze zijn IS-vrouwen, die jarenlang actief mee het radicaal-jihadistische gedachtegoed hebben verspreid. BouchraAbouallal kwam begin 2014 terug naar België met een verbrijzelde schouder, opgelopen in een bombardement. Hoewel ze altijd opschepten dat de medische voorzieningen in het zogenaamde kalifaat perfect waren, is het duidelijk dat ze naar België waren teruggekeerd voor de medische zorgen en om te bevallen. Beide vrouwen vernoemden hun pasgeboren kinderen trouwens naar de gewapende jihad: Mujahid(strijder) en Shahid (martelaar). De vrouwen werden door sociale diensten opgevangen, kregen begeleiding en alle hulp die nodig was om hun leven terug op de rails te krijgen. In ruil beloofden ze te breken met het radicale gedachtegoed.»

Dat hun belofte weinig voorstelde, bleek toen ze even later opnieuw naar Syrië trokken. Intussen was ook Bouchra Abouallal weduwe geworden: Saïd El Morabit sneuvelde in maart 2014 in het noordoosten van Syrië. Abouallal vernam zijn dood toen ze de foto van zijn lijk op de Facebookpagina van Hicham Chaib zag. Chaib is geen onbesproken figuur in het Belgische terreurmilieu. Hij eiste in een videoboodschap de aanslagen in Parijs en Brussel op. Op het einde van die video schoot hij een in een oranje gevangenisplunje geklede krijgsgevangene door het hoofd.

AlDe’emeh «De entourage van Hicham Chaib zorgde ervoor dat Wielandt en Abouallal voor de tweede keer naar Syrië konden reizen. Ze hertrouwden er, wellicht met Nederlandse jihadisten, met wie ze blijkbaar elk nog een kind kregen. Ik heb nog verschillende keren met Abouallal gesproken toen ze terug in Syrië was. Uit niets bleek dat ze haar radicale gedachtegoed had afgezworen. Ik kan dan ook echt niet begrijpen dat Child Focus nu de zaak verdedigt van twee vrouwen die tot voor kort nog haatpropaganda verspreidden.»

HUMO Is België niet gehouden aan het Kinderrechtenverdrag, dat lidstaten verplicht om kinderen uit oorlogsgebied terug te nemen?

AlDe’emeh «Het is niet omdat we dat verdrag getekend hebben, dat we elke situatie niet afzonderlijk moeten evalueren. Deze mensen hebben zich jaren geleden aangesloten bij Sharia4Belgium, hebben actief leden geronseld, vertrokken naar Syrië en hebben ook daar actief IS-leden geronseld. Ik heb berichten gezien waarin ze Belgische meisjes aansporen om naar het zogenaamde kalifaat te komen. Dan keren ze even terug naar België om van onze voorzieningen te profiteren, om vervolgens opnieuw vrijwillig naar oorlogsgebied te trekken en van daaruit de oorlog aan onze samenleving te verklaren. Ze verheerlijkten de aanslagen in Brussel en Parijs op sociale media. Je kan zulke figuren toch niet zonder debat of tegenspraak naar België overvliegen? Dit gaat over de veiligheid van ons land. Ik vind dit echt een slag in het gezicht van de slachtoffers van 22 maart.»

HUMO Beide moeders zijn enkele maanden geleden wel bij verstek veroordeeld tot vijf jaar cel. Als ze terugkomen, gaan ze de gevangenis in.

AlDe’emeh «Ja, maar die kinderen zijn door hun ouders en hun omgeving in Syrië zwaar geïndoctrineerd en getraumatiseerd. Zij hebben niets anders gekend dan oorlog. Haat is hen met de paplepel ingegeven. Welke ouder wil zo’n kind in de klas van zijn kind?

»Enkele weken terug pleegde een jonge Tsjetsjeen in Parijs een aanslag met een mes. Zijn daad toont dat radicalisering ook kan voortkomen uit traumatische ervaringen. Heel veel jongeren hebben zich de afgelopen jaren bij IS aangesloten, soms als gevolg van onverwerkte trauma’s. De kans bestaat dat ook deze kinderen zich later zullen wreken.»

HUMO Is het dan niet beter om hen naar België te brengen, waar we hen nog enigszins kunnen opvolgen?

AlDe’emeh «Neen. Stel dat we zo’n kind jarenlang begeleiden, en het pleegt nadien alsnog een aanslag, wat ga je dan zeggen? Dat is precies de reden waarom politici in deze zaak geen actie ondernemen: niemand durft dat risico te nemen. En terecht!»

Vlaamse strijders    Neem contact op met de schrijver van de petitie