Geen Engels, maar Nederlands bij Geesteswetenschappen

Uit ervaring weet ik dat het geven van bijvoorbeeld werkcolleges geschiedenis in het Engels per definitie het niveau omlaag haalt: sommige studenten weten zich in het Engels nog wel te roeren, de meeste echter heel gebrekkig, terwijl andere van schrik hun mond helemaal niet meer open doen. De docent, die wellicht een mooi artikel in het Engels kan schrijven als hij daar op zijn studeerkamer alle tijd voor neemt, voelt zich onvermijdelijk in zijn uitdrukkingswijze beperkt, zodra het op een spontane discussie aankomt. Nuances gaan verlorenen en versimpelingen krijgen de overhand. Ik heb nog nooit een collega gesproken die niet dezelfde ervaring had. Breder gezien: wanneer het Nederlands als academische taal verdwijnt wordt ook de band met ons verleden doorgesneden: de kennis van het Nederlands, die nu al aan ernstige slijtage onderhevig is door de afbraak van het basis- en middelbaar onderwijs, zal dan nog meer afnemen en de literatuur (in de breedste zin van het woord) van de afgelopen decennia (om van een nog oudere periode maar te zwijgen) zal ontoegankelijk worden. Het Nederlands zal dan eindigen als het dialect van een half-analfabete onderklasse. Die situatie zal niet worden gecompenseerd door het bestaan van een vloeiend Engels sprekende, internationaal georiënteerde 'elite'; integendeel, de academici van de toekomst zullen gekenmerkt worden door cultuurloosheid en daarmee de verbazing van hun Angelsaksische collega's wekken - de ware getalenteerden, voor zover die er dan nog zullen zijn, zullen zoveel mogelijk de consequenties hieruit trekken en dit zichzelf verloochenende land verlaten.