Geen asielzoekers opvang in Centrum Breda


Gast

/ #820 De gevolgen van het mislukken van de multi-culti samenleving op een rijtje

2014-12-01 16:26

Voor vrijwel alle landen die als islamitisch te boek staan (zoals Eritrea, Somalie, en een groot gedeelte van Afrikaanse Noord-kust) geldt dat ze kunnen worden beschouwd als landen waar de islam als een politiek dominante ideologie heerst. Islam is alles, overheerst het gehele particuliere, publieke, politieke en natuurlijk ook het geestelijk leven. Het zijn natuurlijk hun landen en ze mogen dat inrichten zoals ze dat zelf goed achten.

Maar zodra deze islam – en moslims – uit dat soort autoritaire islamlanden naar Nederland komen, dan wordt het ineens beschouwd als gewoon een godsdienst. Dat is een raar en gevaarlijk opportunisme. Het brengt ongewenste kindhuwelijken naar Nederland, het maakt besnijden van jonge meisjes gewoongoed, het brengt ons eerwraak, het doden van familieleden omwille van het beschermen van de familie eer of goede naam, het beperkt ons dagelijks in onze vrijheid van meningsuiting (bekritiseert u de islam of de profeet maar even), het brengt ons moslimterrorisme, jihadisten (Almere heeft het) die koppen gaan snellen in Irak en Syrië, hoge participatie in de criminaliteit door moslim jongeren bijvoorbeeld, dat Nederlandse vrouwen niet gewoon over straat kunnen zonder door moslim jongeren voor hoer te worden uitgemaakt of anders fysiek te worden lastig gevallen, dat jonge Joodse mensen in grote getale zich voornemen ons land te verlaten, dat Joodse instellingen 24 uur per dag moeten worden beschermd en last but not least het leidde tot het vermoorden van Pim Fortuyn, het islamitisch slachten van Theo van Gogh, en het maakt dat Geert Wilders inmiddels al ruim 10 jaar 24 uur per dag persoonlijke bescherming (gewapende en goed getrainde bodyguards, kogelvrije auto’s, bijzonder voorzieningen voor zijn woonverblijf, afgeschermd van de buitenwereld) nodig heeft en als een gevangene leeft, omdat moslims hem continue dreigen te vermoorden. Dat laatste overigens zonder dat een ruime meerderheid van het Nederlandse volk (of de collega’s in de tweede kamer) ook maar één vinger naar hem uitsteken.