Geen asielzoekers opvang in Centrum Breda

Wij zijn het volk! – geen strijdkreet, maar een steeds opnieuw gescandeerde legitieme vaststelling van de ongeveer 8000 vreedzame demonstranten maandagavond in Dresden. Aan het begin drukte “Pegida”-oprichter Lutz Bachmann alle deelnemers nog eens nadrukkelijk op het hart om kalm te blijven. De minister van binnenlandse Zaken van de Duitse deelstaat Sachsen, Markus Ulbig, had de organisatoren rattenvangers en daarmee de deelnemers ratten genoemd, wat velen in het verkeerde keelgat schoot. Desondanks was de stemming gelaten. Reeds op weg naar het ontmoetingspunt was de bereidheid van de linkse maatschappijterroristen om de demonstratie te verstoren, niet over het hoofd te zien geweest. Vele deelnemers moesten worstelen om bij de openingsrede aanwezig te kunnen zijn. Ondanks de aanwezigheid van enorm veel politie werd de tegendemonstratie veel te dicht in de buurt van het ontmoetingspunt gelaten.

Tegen 19.00 uur zette de demonstratie zich in beweging. Constant begeleid door het “voetvolk van de staat” tegen de burgers en de belangen van dit land.

Met tromgeroffel en dienovereenkomstige strijdgebaren schreeuwden ze “nationalisme uit de koppen!”. Een deels in het roze geklede “speciale eenheid idioten” werd korte tijd later al heel dicht in de buurt van de optocht gelaten. De demonstranten lieten zich niet provoceren en vervolgden onverstoord hun weg.

Wat er ook over de demonstratie bericht wordt, het is een feit dat de deelnemers een dwarsdoorsnede van de samenleving bleken te zijn. Jonge gezinnen, mannen, vrouwen, sommige met kinderen, oude mensen en ook mensen met een verschillend opleidingsniveau kwamen hier bij elkaar. Zelfstandigen, arbeiders, ambtenaren en gepensioneerden, één mevrouw liep de mars zelfs op krukken mee: “Zolang het gaat, zal ik opstaan tegen deze politiek die zich helemaal niets aantrekt van de burgers in Duitsland.”

Tot de ingang van de Kerstmarkt op de terrassenoever verliep alles vlot. De stemming was goed, het vermoeden van vertrek hing in de lucht. Toen stopte de optocht abrupt. Een zitblokkade van de linkse maatschappijvernietigers versperde de doorgang. De politie had zich tussen de tegenstanders geposteerd – patstelling.

De bezetters van de straat begonnen “jullie kunnen naar huis gaan” te zingen. De meeste burgers waren er op dat moment nog van overtuigd dat de politie een einde aan de blokkade zou maken en de straat zou vrijmaken. Dat bleek een vergissing en na geruime tijd te hebben stilgestaan, werd het steeds duidelijker: vandaag zou het recht op vergadering ten gunste van de linkse meute omgebogen worden. Niemand zou hier voor de burgers het recht handhaven.

“Ontruimen! Ontruimen!”, riepen de “Pegida”-deelnemers in de richting van de in volle uitrusting werkeloos toekijkende politie, maar er gebeurde niets. “Wij blijven hier!”, riep de menigte. “Jullie kunnen naar huis gaan!”, riep de tegenpartij. De eersten maakten aanstalten om gewoon door te lopen, maar de zeer goed oplettende ordedienst verhinderde dit heel kalm.

Toen kwam de oproep om te keren. Op dat moment was het onduidelijk of het zou lukken om 8000 mensen ertoe te bewegen weer terug te gaan. Een moment leek het erop dat dit nog wel een tijdje zou kunnen gaan duren. De eerste burgers merkten op dat zij zouden blijven, maar in tegenstelling tot de linkse, tot geweld bereide personen die de straat blokkeerden, zouden zij morgen weer aan het werk moeten, om die belasting te verdienen die zo´n onrechtbeweging tegen het volk pas mogelijk maakt.

En zo gebeurde het ongelooflijke. De uit ongeveer 8000 personen bestaande demonstratie maakte rechtsomkeert en marcheerde, opnieuw teleurgesteld in de staat, zijn zogenaamde macht en zijn zogenaamde inzet voor zijn volk, rustig terug naar het uitgangspunt, waar de slotmanifestatie plaatsvond.

Schijnbaar hadden de linkse knokploegen en hun hulpjes gezegevierd. Veel deelnemers waren gefrustreerd, enkelen bereid tot geweld. De vraag rees of dit nu het einde van “Pegida” betekende, maar de meerderheid zei gewoon: “Nu gaan we pas echt door! We komen terug, en wel net zolang totdat deze politiek tegen het volk verandert!” Ook leek de wil sterker te zijn geworden om de beweging naar nog meer steden in het land te brengen.

Conclusie:

Het was een tragisch schouwspel van wat er van de democratie in dit land is geworden. 25 jaar geleden ging het oosten de straat op en streed dus voor deze democratie en ook voor de vrijheid om in een vrij land te mogen tonen wat men ziet en te kunnen zeggen wat men hiervan vindt. Dat deze strijd nu weer helemaal opnieuw begint en dat mensen die “Nee” zeggen tegen een mislukte politiek belasterd, gemuilkorfd en in hun burgerrechten beperkt worden, werd maandag heel duidelijk.

Zelfs enkele politiemensen vonden het nogal merkwaardig. Tijdens de zitblokkade, toen de politieagenten schijnbaar niets anders deden dan kijken naar de Duitslandvijanden, maakte een van de agenten de opmerking tegen een collega: “Dat is toch tegen het recht van vergadering? Waarom ontruimen we niet?” Dat wist zijn collega ook niet, dart was blijkbaar het “geheim” van hun meerderen, die vermoedelijk hun bevelen hadden.

Zal “Pegida” komende maandag nog bestaan? Wij denken van wel, want een deelnemer vatte het kort samen: “Dit land is van diegenen die het steunen, versterken en willen behouden, diegenen zijn namelijk het volk!”

Bron:
www.pi-news.net
Auteur: L.S. Gabriel