Zeg nee tegen azc Brunssum

Het mengsel van angst en haat is een zelfmoordcocktail

'Woede botvieren op vluchtelingen en moslims zal ons niet helpen de overwinning te behalen'

Wij zijn in oorlog met IS en we moeten die oorlog winnen. De voortekenen dat dit ook zal gebeuren zijn voor Nederland in ieder geval niet gunstig. Tot de nasleep van de Parijse bloedbaden behoort een verscherping van de angst én de haat in onze samenleving. Dat giftige mengsel, deze dodelijke cocktail bereikt de vijand niet. We zetten die beker aan eigen lippen.

Dinsdag voelde Jan Roos van GeenPeil en GeenStijl op de voor hem karakteristieke wijze een aantal Kamerleden aan de tand. Zij wezen zo ongeveer allemaal met de beschuldigende vinger naar de binnenkomende vluchtelingen. Die vormden een bedreiging. Geert Wilders stelde zelfs in een aanval van niet-gespeelde woede vast dat zij de vijand waren. Er was een hoop gezever over asielzoekers die valse papieren overlegden en als ze echt waren kon je ze ook niet vertrouwen. Op diezelfde dinsdag had Sywert van Lienden, die zelfbenoemde woordvoerder van jong Nederland, het over zijn angst op straat. Hij bracht die in verband met de asielzoekers en kreeg daarbij steun van het Deventer orakel Özcan Akyol.

Zo worden ongezonde volksgevoelens opgeklopt met onzin over controleerbaarheid en oncontroleerbaarheid. Met de werkelijkheid heeft dat allemaal niets te maken. 

Ingestorte staten
Iedereen die lult over papieren, schijnt ervan uit te gaan dat men in Syrië, Irak of Afghanistan keurige bevolkingsregisters bijhoudt met nette ambtenaren die paspoorten en identiteitskaarten uitreiken aan beleefde burgers met een uittreksel uit het geboorteregister in de hand. We hebben echter te maken met ingestorte staten en corrupte instellingen, voor zover ze nog bestaan. Wie genoeg betaalt, kan elk gewenst papier krijgen. Bovendien zijn ongetwijfeld grote hoeveelheden niet ingevulde paspoorten in handen gevallen van allerlei vrije ondernemers en guerrillabewegingen die ze voor hun eigen doelen gebruiken. Daarom dan ook is men in Raqqa in staat elke terugkerende jihadist van een perfecte nieuwe identiteit met even perfect papierwerk te voorzien. Vluchtelingen weten dat westerse autoriteiten op een bepaalde manier wereldvreemd zijn en naar papieren vragen. Dus die nemen ze mee. Of ze raken ze kwijt als dat nuttig is.

Zijn het daarom allemaal IS-agenten? Natuurlijk niet. De grote meerderheid is op de vlucht voor het gevaar in eigen land. Zij zijn op zoek naar nieuwe woonplaatsen waar zij een normaal familieleven kunnen leiden. “Dokter zijn”, zoals het tienjarige vluchtelingetje zei in de eerste Hello Goodbye van de nieuwe reeks. 

Penoze
Zijn het dan zonder uitzondering engelen, die vluchtelingen? Nee, dat zijn het niet. Er zit gegarandeerd penoze tussen op zoek naar graziger weiden. Wie een beetje grasduint in de geschiedenis van spionagediensten, ontdekt al gauw dat vluchtelingenstromen geknipt zijn om er je agenten in onder te brengen. Gegarandeerd zitten er infiltranten van IS en Al Nusra tussen. Van Assad ook trouwens. Alle Arabische landen zijn berucht om hun uitgebreide spionagediensten, die in een aantal gevallen een jaar of dertig geleden nog door de Stasi zijn geprofessionaliseerd. Er zit daar heel wat expertise. We weten dat veel officieren van Saddam Hoessein hun heil bij de kalief gezocht hebben. Dat zal ongetwijfeld ook voor zijn spionnenbestand gelden.

Niets om je druk om te maken
Dit alles is normaal en niets om je druk over te maken. De geheime diensten van het westen zijn ook professioneel, getuige het feit dat er zo weinig aanslagen plaats vinden op ons grondgebied. Nu en dan gaat het gruwelijk mis zoals afgelopen week in Parijs maar dat is de uitzondering en niet de regel. Het is duidelijk dat we de vluchtelingenstromen beter in de gaten moeten houden, maar niet door de binnenkomers naar hun paspoort te vragen of ze te onderwerpen aan allerlei ingewikkelde aanmeldingsprocedures. Buitenlandse agenten ontdek je via contraspionage. Als je er te weinig ontdekt, heeft dat waarschijnlijk met de capaciteit te maken en niet met een gebrek aan bevoegdheden. Dit is geen tijd om op de geheime dienst te bezuinigen. 

Tegelijkertijd beschikken wij over veel te weinig kennis over de talen, de culturen en de geschiedenis van de gebieden waar de oorlog vandaan komt: het Midden-Oosten, Noord-Afrika en het hele gebied tussen de Kaspische Zee en de Chinese provincie Sinkiang. Dat is wel eens beter geweest maar onze regeerders hebben het bezuinigingsmes gezet in de rare exotische studierichtingen voor wie die delen van de wereld geen witte vlekken waren. Die fout moet onmiddellijk hersteld worden door grote instituten te openen voor talen, culturen en geschiedenis van deze gebieden, misschien met speciale faciliteiten voor studenten. De sleutel voor de overwinning ligt niet bij ons. De sleutel ligt daar. 

Onze vijand heeft ons in het hart geraakt. We hebben dat pas werkelijk gevoeld, toen hij in Parijs toesloeg. We waren onverschillig toen hij in Ankara, Beiroet en andere plaatsen vergelijkbare bloedbaden aanrichtte. Dat pleit niet voor onze samenleving, maar je kunt ook zeggen dat we uiteindelijk de pijn van Ankara, Beiroet of Bagdad hebben leren kennen. We weten nu hoe het voelt en daarom zijn wij vastbesloten om onze vijand te vervolgen tot hij zich onvoorwaardelijk overgeeft. Wat het ook mag kosten. 

Betekent dit boots on the ground? Het westen en Rusland hebben allebei slechte ervaringen opgedaan met conventionele legers die proberen een guerrillamacht te verslaan. Het woord zelf is ontstaan in Spanje, toen het volk een niets en niemand ontziende strijd ontketende tegen de legers van Napoleon. De Franse keizer had daarop geen beter antwoord dan contraterreur. Die werkte averechts. Dat proces heeft zich sindsdien keer op keer herhaald tot op de huidige dag. Dit is dan ook de werkelijke reden waarom de westerse machten zich nu beperken tot bombardementen. Daarmee verbloemen zij hun onvermogen om guerrilleros klein te krijgen. De kalief weet dat en daarom stuurt hij zelfmoordterroristen op ons af, de clusterbommen der armen. 

Stadsoorlog
Ergens moet ik nog het minihandboekje hebben liggen van Carlos Marighella over de stadsoorlog, zoals die een halve eeuw geleden werd gepraktiseerd in de steden van Latijns Amerika. Eilieve, hier is het. Het staat natuurlijk op het internet.   

Marighella zelf overleefde het niet en de stadsoorlog mislukte omdat leger en politie de guerillerros uiteindelijk te pakken kreeg. Marighella richtte zich ook op sleutelfiguren van het regime en probeerde geen angst te zaaien onder gewone burgers zoals de terroristen van tegenwoordig. De nieuwe lichting met het Allahu Akbar op de lippen heeft de bomgordel als ultimum remedium en uiteindelijke vervulling. Toch geeft Marighella's handboekje veel inzicht in wat je nodig hebt om met succes een guerrilla-actie te ondernemen. 

Pappen en nathouden?
Als die boots on the ground zich vastzuigen in een bloedig moeras, wat dan? Het oude Ottomaanse Rijk heeft zich vier eeuwen weten te handhaven met pappen nathouden en het tegen elkaar uitspelen van verschillende stammen, belangen en volkeren. Zijn bestuurders waren corrupt. Aan de andere kant strooide de sultan met gunsten en geschenken. Het kwam ook regelmatig voor dat iemand spoorloos verdween. Met het resultaat strekte zelden tot tevredenheid maar het was wel zo ongeveer dragelijk. Het ging pas fout met het Ottomaanse Rijk toen het nationalisme de kop opstak want dat betekende in die potentieel zo chaotische wereld etnische zuivering en massamoord. 

Een ding is duidelijk: het is noodzakelijk dat wij deze oorlog winnen maar wij hebben geen werkbare strategie. Dat is een akelig maar onmiskenbaar feit. 

In dit licht bezien kunnen wij misschien gebruik maken van het feit dat wij nu aan den lijve de pijn voelen van mensen die moeten leven in een omgeving waar zelfmoordterroristen actief zijn. Als je pijn kunt meevoelen, schept dat een band. Het is een opening voor contact en wederzijds vertrouwen.  Er hangen hier inderdaad veel te weinig Turkse, Koerdische en Libanese vlaggen halfstok. Zonder steun van de gewone mensen kunnen wij deze vijand er niet onder krijgen. Of liever gezegd: alleen de gewone mensen daar kunnen onze vijand er onder krijgen. Wij geven steun en hulp waar we kunnen. Dat zal niet meevallen. Vaak genoeg hebben de westerse mogendheden bondgenoten in het Midden-Oosten de kastanjes uit het vuur laten halen om vervolgens hun beloftes te verbreken. Daar staat tegenover dat veel inwoners van het Midden-Oosten een fascinatie hebben voor de verworvenheden en de vrijheid van het westen. Dat is voor hen een vuurtoren en geen dwaallicht. Deze zaak is daarom niet hopeloos.

Onze woede nu botvieren op vluchtelingen en islamieten, hen apart zetten, hen massaal in de verdachtenbank plaatsen, is niet alleen contraproductief, maar zal ons niet helpen de overwinning te behalen. Maandagavond zei imam Ifekhar Chishti dat in Europa vijftig miljoen moslims wonen. Wie Europa aanvalt, concludeerde hij, valt dus ook die vijftig miljoen moslims aan. Dat is een belangrijk besef. Dat is een boodschap waar je meer aan hebt dan aan al dat onoordeelkundige vijfde kolonne gelul. Daarmee tref je de verkeerden en juist niet de infiltranten. Daarmee breng je onze nederlaag dichterbij. Het mengsel van angst en haat dat nu maar al te vaak wordt opgediend, is een zelfmoordcocktail. De situatie is zo al ernstig genoeg. 

En laat niemand mij nu om een aanvalsplan vragen. Dat heb ik ook niet. Maar het stellen van het probleem is het begin van de oplossing.