‘IS valt ‘onze manier van leven aan’ aldus de burgemeester van Den Haag Jozias van Aartsen in een krant die ooit schreef dat ‘de joden’ niet bij ‘onze manier van leven’ passen.
Ach, is het werkelijk? Is het in de winter zitten op een met stroomverslindende (met stroom uit kolen gestookte centrales) heaters verwarmd terras, met je lamswollen shawl om en je spijkerbroek met daarin kunstmatig aangebrachte slijtageplekken en -gaten, nippend aan je latte macchiato en bladerend in het vod van Vandermeersch of Remarque ‘een manier van leven’ dan?
Zombies hebben in dat geval een boeiender en uitbundiger manier van leven.

‘Onze manier van leven’ wordt aangevallen. Door IS zo wordt er gezegd. Duurt niet lang of in het narratief wordt ‘IS’ geruisloos vervangen door ‘de moslims’ en ‘ze.’
IS moest toch uitgeroeid worden volgens een collega van Van Aartsen onlangs in ‘Buitenhof’?
Op het met de slachtoffers in Parijs zo begane (#NOT) en over de slachtoffers van bijvoorbeeld 4500 Franse bombardementen op Libië zwijgende Facebook wordt al langer gefantaseerd door de hedendaagse nazi’s over hoe ‘ze’ die ‘onze manier van leven’ aanvallen ‘uit te roeien.’
Daar hoor je geen burgemeester over. Ik hoor geen burgemeester over degenen die het als ‘onze manier van leven’ beschouwen te krijsen dat moslims aan bomen moeten bungelen (er zelfs mee op televisie bij de EO komen) of vergast moeten worden en dat mensen die zich uitspreken voor hulp aan vluchtelingen verkracht moeten worden.

‘Onze manier van leven.’ Alsof vaders, moeders, zonen, dochters, broers, zussen in de Arabische wereld fundamenteel anders zouden willen leven dan de meeste mensen in dit of andere delen van de wereld: met geliefden om je heen om van te houden, in veiligheid en zonder dat je je zorgen hoeft te maken over de vraag of je over een uur nog een huis hebt of morgen nog te eten hebt….
Zonder je zorgen te hoeven maken over of je zelf over een paar uur nog in leven bent of degenen van wie je zielsveel houdt.

‘Onze manier van leven’ als frase om een kunstmatig onderscheid te maken tussen ‘wij’ en ‘zij’ zodat het moreel veel gemakkelijker wordt om niet ‘hun manier van leven’ aan te vallen maar mensen te bombarderen, uit te roeien zoals de burgemeester van Rotterdam bijna kwijlend verkondigde als een soort diepste hartewens.
Tip: pak het informatieve en buitengewoon leuke boek van Hassnae Bouazza getiteld ‘Arabieren kijken’ erbij om te lezen wat dan ‘hun manier van leven’ is en ontdek zelf in een feest van herkenning dat het evenzo goed over ‘onze manier van leven’ gaat omdat we geen moer van onze medemensen in Irak, Libië. Libanon of Syrië verschillen.
Over dat uitroeien nog even: dat werd in Nederland 70 jaar geleden al beschouwd als zijnde ‘goed voor de economie’.
Ook al was ‘in uw harten opstand.’
Vandaag de dag is ‘uitroeien’ nog steeds goed voor de economie, voor ‘onze manier van leven.’
Vandaar ook de wens om bommen op Syrië te gooien: misschien kut voor de slachtoffers maar wel goed voor de economie.

‘Onze manier van leven’ als narratief waarmee je ‘de ander’ die niet fundamenteel anders is dan ‘wij’ ontmenselijkt.
Ontmenselijkt door een burgemeester en lid van een partij waar men begrip heeft voor massamoordenaars die niét op één of andere manier aan ‘ze’ gelinkt kunnen worden. Omdat die massamoordenaar bij ‘ons’ en ‘onze manier van leven’ hoort en ‘een punt’ heeft blijkbaar.
Maar over dat laatste hoor je Van Aartsen of welke andere ‘gezagsdrager’ ook evenmin.
Zo draagt ook de burgervader van de Hofstad zijn steentje bij aan het rijp maken van de geesten voor de door zijn collega uit Rotterdam gewenste massamoord.
De fellowtravellers van IS in het centrum van de macht van een land dat het spoor al heel lang kwijt is.
Beangstigend.