Waarom jongeren zich bij IS aansluiten is uiteraard een zeer relevante vraag. Dat werving niet via de moskee maar via familie en vrienden verloopt, is evenwel geen antwoord op die vraag maar geeft aan op welke manierIS aan westerse rekruten komt. 

Dat IS jongeren de ‘kans op avontuur en roem’ en ‘een weg naar heldendom’ biedt, is zeker een motief voor enkelen. Maar avonturisme overtuigt niet als algemeen antwoord, want het trekt geen groot aantal rekruten. Heldendom alleen bij IS heeft bij lange na niet dezelfde aantrekkingskracht als eerder de Franse en Russische revolutionairen en de Duitse nazi’s. De rekrutering moet op andere factoren stoelen.

In het algemeen spelen drie factoren een doorslaggevende rol:
1. een zeer onrechtvaardige situatie
2. ontbreken of falen van democratie
3. een ‘paradijselijke’ ideologie

Over het tekenen door westerse imperialistische machten van vrij willekeurige grenzen in het Midden-Oosten en de steun aan dictators in aldus gecreëerde landen is op Krapuul al eerder bericht. Als daar nog een oorlog in Irak aan is toegevoegd die onder valse voorwendsels is gevoerd, dan wordt dat als onrechtvaardig cynisme ten top ervaren.

Bovendien is ontbreken of bijzonder slecht functioneren van democratie een voorwaarde voor het ontstaan van omvangrijk gewapend verzet. Democratische processen dempen. In een democratie kan er evenzeer sprake zijn van zwaar onrechtvaardige situaties, maar daar is ‘repressieve tolerantie’ (Herbert Marcuse) in gebruik. Dat wil zeggen dat tal van geavanceerde mechanismen ervoor zorgen dat onrechtvaardige situaties onvoldoende als zodanig herkend worden. Zo behandelt het in de eerste link aangehaalde artikel uit ‘The Independant’ niet echt de vraag waarom jongeren zich bij IS aansluiten, maar wordt er een verhaaltje omheen (frame) geconstrueerd. Dat leidt af van de werkelijke problemen. 

De twee bovengenoemde factoren zijn nog onvoldoende om veel jongeren aan te trekken. Zo is Tanja Nijmeijer een westerse uitzondering die zich heeft aangesloten bij de revolutionaire beweging FARC in Colombia. De ideologie van FARC is wellicht weinig inspirerend. Daarentegen is de ideologie van IS dat wel, althans voor veel westerse allochtonen. In democratieën in het Westen ervaren zij onrechtvaardige situaties het sterkst, bijvoorbeeld in de beruchte banlieues. Maar door de dempende mechanismen van democratie gaan hun noodkreten verloren. IS lijkt anders voor de volgelingen. Met behulp van een regime, dat gebaseerd is op niet-gecorrumpeerde koranregels, kan volgens de IS-ideologie een rechtvaardige, ‘paradijselijke’ samenleving worden opgebouwd.