Zeg nee tegen azc Brunssum

Enkele opmerkingen bij de vluchtelingenhysterie

Door Chris Steijvers

25 oktober 2015 - Een groot deel van de Europese bevolking laat zich stevig opnaaien door de vluchtelingenproblematiek. Natuurlijk, men moet niet doen alsof er niets ernstigs aan de hand is wanneer miljoenen mensen een goed heenkomen trachten te zoeken in een ander werelddeel. Maar het heeft toch geen enkele zin er hysterisch bij te worden. Hysterisch zijn vatten we dan hier op als een toestand waarbij het verstand op nul staat en allerlei emoties op overdreven wijze worden geuit. Daarbij gaat het vooral om woede en haat, emoties die de mensheid in verband met de vluchtelingenproblematiek niet verder helpen.

Het heeft ook geen zin het bestaan van negatieve emoties te ontkennen of te bagatelliseren. Voor wie oplossingen zoekt is dat een doodlopende weg. Toch wordt die weg ingeslagen. Er zijn mensen die denken wonderen te kunnen verrichten met al dan niet christelijk geïnspireerde preken over naastenliefde. Grotendeels verspilde energie! Ondanks dat verdienen zij meer respect dan de politieke criminelen, Wilders voorop, die negatieve emoties exploiteren. Daaruit blijkt immers een fundamentele minachting voor het leven van andere mensen. Los daarvan, wie het met Wilders eens is dat het ongeremd uiten van haat ten opzichte van mensen die niet tot de eigen groep behoren een oplossing brengt voor het vluchtelingenprobleem, dient zich toch wel te realiseren dat net dat ongeremd uiten van haat ten opzichte van mensen die niet tot de eigen groep behoren in landen als Irak, Syrië en Libië de vluchtelingenstroom op gang brengt. Daar wemelt het van politici die deze gevoelens exploiteren. Het enige verschil met Wilders is dat zij regelrecht bloed aan hun handen hebben. Daar is Wilders veel te laf voor. De man die zich op kosten van de belastingbetaler (enkele miljoenen per jaar, daar kan een verzorgingstehuis van open blijven) constant laat bewaken, trekt zijn keutel snel in wanneer door hem opgehitste mensen tot daden overgaan.

VS, EU en Israël

Dat politieke criminelen van allerlei pluimage op dit moment in de Arabische wereld de boventoon voeren, heeft veel te maken met de politiek die de VS, de EU en Israël voeren. In 1916 kwam door toedoen van de Britse ambtenaar Sykes en de Franse ambtenaar Picot een berucht en naar hen genoemd verdrag tot stand. De kern van het verdrag bepaalde dat Arabië na de Eerste Wereldoorlog en de te verwachte Ottomaanse nederlaag verdeeld zou worden in Britse, Franse en later ook Italiaanse invloedssferen. Die invloedssferen werden met potlood en liniaal op de kaart getekend, vandaar die eigenaardige kaarsrechte grenzen in het Midden-Oosten. De bevolking werd niks gevraagd.

Uit de invloedssferen ontstonden later met steun van de westerse machten Arabische koninkrijken die geheel naar de pijpen van die westerse machten dansten. De bevolking was het daar niet mee eens en al snel werden een aantal van die koninkrijken vervangen door republieken, vaak geregeerd door socialistische Baathpartijen. Dat was niet naar de zin van de VS en de Europese grootmachten. Toen Egypte en Syrië de Verenigde Arabische Republiek oprichtten, die overigens door interne tegenstellingen al weer snel ter ziele ging, was de boot helemaal aan. Het Westen trachtte met alle mogelijke middelen te voorkomen dat het Arabische volk zich zou verenigen. Alle Arabieren onder één vlag, dat betekent immers een nieuwe wereldmacht. De VS en EU provoceerden de ene oorlog na de andere, daarbij steevast geholpen door Israël. Het doel van die oorlogen was de infrastructuur (wegen, bruggen, elektriciteitscentrales, scholen, ziekenhuizen, bedrijven etc.) te vernielen. Voorzieningen die vaak door jarenlange inspanningen waren opgebouwd, lagen na een paar dagen oorlog in puin. Geen wonder dat de gemiddelde Arabier uiterst vijandig staat ten opzichte van het Westen.

Westerse propaganda

De bevolking in het Westen wordt ondertussen onophoudelijk getrakteerd op propaganda met als doel de Arabieren als achterlijk voor te stellen en het Westen in de rol van de behulpzame buitenstaander te plaatsen. In feite deden Saddam Hoessein, Gaddafi en Assad het nog niet eens zo slecht. Ze hielden een systeem van sociale zekerheid in stand waar menig Amerikaan naar snakt. Het onderwijs stond op redelijk niveau. Er zijn mensen die er op wijzen dat de integratie, wat dat ook mag voorstellen, van Syriërs in Europa geen probleem zal zijn dankzij hun hoge opleidingen. Onbedoeld is dat een pluim voor Assad. Ook de felste critici van Hoessein, Gaddafi en Assad zullen inzien dat ze aan het hoofd stonden van functionerende staten. Deze staten hebben opgehouden te bestaan. De mensen leven er nu in complete chaos. In de "Vertellingen van duizend-en-één nacht" staat een zeer toepasselijk spreekwoord: "Beter honderd jaar onderdrukking door een sultan dan dat de onderdanen elkaar één jaar onrecht aandoen." De westerse elite heeft daar geen boodschap aan. Die wrijft zich liever de handen bij de onvoorstelbare winsten die worden behaald met de productie en handel in oorlogstuig.

Rusland

Zelfs de recente inmenging van Rusland in Syrië heeft geen ander doel dan de positie van de Russische kapitaalbezitters veilig te stellen, ook al laat Poetin daarmee voor de zoveelste keer zien dat hij in staatsmanschap alle westerse leiders in hun hemd zet. Poetin heeft geen enkele compassie met Assad of met de Syrische bevolking. Overigens ook niet met zijn eigen bevolking. Een andere cynicus is de Turkse president Erdogan. Hij dwingt allerlei voordelige transacties met de EU af door te chanteren met het doorlaten van nog meer vluchtelingen.

Saoedi-Arabië

Er is een Arabisch land dat door de jaren een trouwe bondgenoot van het Westen is gebleven: Saoedi-Arabië. Wat heeft dat de Arabieren gebracht? In ieder geval volkomen scheve inkomensverhoudingen. Bij een kleine toplaag van superrijken kent Saoedi-Arabië grote massa's werkloze armen. Maar een ander aspect is de religie. De soennitische Islam kende in het begin van de twintigste eeuw nog vier rechtsscholen. Eén van hen was de Hanbalitische school. Tot die Hanbalitische school behoort weer de stroming van de Wahhâbieten. Over deze Wahhâbieten schrijft de islamgeleerde Dr. Th.W.Juynboll (1866-1948) in 1930: "De Wahhâbieten worden wegens hunne met den idjmâ strijdige opvattingen door de overige Moslims als ketters beschouwd( ). Wat hen bovendien bij hun oorspronkelijk optreden van anderen onderscheidde, was vooral, dat zij zich niet ontzagen, hunne afwijkende opvattingen met geweld aan de andere geloovigen op te dringen." (Idjmâ betekent: overeenstemming van gevoelen onder de geleerden. Het is één van de vier rechtsbronnen van het islamitische recht.) 

Juynboll schrijft ook: "Deze madzhab (rechtsschool) heeft steeds de minste aanhangers gehad en zal mettertijd wellicht geheel verdwijnen". Die verwachting is niet uitgekomen. In tegendeel, de Wahhâbieten roeren de trom als nooit te voren. Hoe kan dat? Natuurlijk zijn daar meerdere oorzaken voor aan te wijzen, maar de belangrijkste is toch dat het koningshuis van Saoedi-Arabië Wahhâbitisch is. Met andere woorden, de westerse leiders steunen al decennia lang een tak van de Islam die ze officieel als uiterst gevaarlijk voorstellen. 

Al Qaida, Hamas, IS

Dat staat niet op zich. De verhalen over de steun die de VS aan de voorlopers van Al Qaida gaf, zijn overbekend. Hamas ontving bij zijn oprichting alle hulp van Israël. En hoe komt IS aan inkomsten? We moeten er toch vanuit gaan dat een land dat grotendeels uit woestijn bestaat niet zonder handel met het buitenland kan. Ga er maar van uit dat die handel er is en dat de westerse elite daar grof aan verdient!

Natuurlijk gaat het niet aan om het Westen verantwoordelijk te houden voor iedere misstand in het Midden-Oosten. Voor hun hardnekkig tribalisme en de daaruit voortvloeiende constante onderlinge onenigheid hebben de Arabieren door de eeuwen heen nooit een oplossing gevonden. De weg naar eenheid die door Mohammed werd gewezen, werd door zijn volgelingen al snel na zijn dood verlaten. En Hoessein, Gaddafi en Assad, die ondanks alle etnische, religieuze en tribale tegenstellingen het kunststukje volbrachten om een staat functionerend te houden, hebben ze als bakstenen laten vallen.

Stop agressie

Tegen deze achtergrond mag het wel duidelijk zijn dat de vluchtelingenproblematiek niet is op te lossen met agressie tegen die vluchtelingen. Ze zullen op alle mogelijke en onmogelijke manieren blijven komen zolang de achterliggende politieke problemen niet worden opgelost. Maar voor die achterliggende politieke problemen hebben de gevestigde partijen nauwelijks belangstelling. Laat staan dat ze het standpunt innemen dat het Westen eens moet ophouden met een op eigen belang gerichte bemoeienis met het Midden-Oosten. Ook de gigantische winsten van de productie en de handel in wapens laten ze ongemoeid.

De mensen moeten zich niet laten opnaaien maar handelen vanuit het inzicht dat zij, in meerdere of mindere mate, slachtoffer zijn van één en hetzelfde systeem. Een systeem dat zich richt op het maken van superwinsten en waarin mensen, of ze nu de Nederlandse of de Syrische nationaliteit hebben, niet ter zake doen.