Zeg nee tegen azc Brunssum

Radicalisering

Een beetje verdwaasd loop ik in de straten van het geïslamiseerde Europa. Ik voel het zweet op mijn voorhoofd. Ik voel de angst voor het onbekende. Ik voel me als een kind dat de weg kwijt is in het donker met Sint Maarten. Ik voel me als een Zwarte Piet in een willekeurige zwarte wijk in New York bij daglicht. Voorzichtig sluip ik door de schemering. Een islamist kijkt me recht in de ogen, grijpt naar zijn kalashnikov en blaast zichzelf op. Ik kan nog net wegduiken voor rondvliegende restanten van de extremist. Dan ontwaar ik een verdacht pakketje dat op het punt van ontploffen staat. Ik ga liggen en wacht op de knal die komen gaat.

Als de rook is opgetrokken en ik weer vrij zicht heb voel ik hoe de aarde onder mij trilt. Ben ik in Groningen? Ik open mijn ogen. Nee, ik was in dromenland.

Ik sta op, eet een boterhammetje en drink een bakje oploskoffie. Ik zie dat het al 9 uur is. Ik scheer mijn schedel extra glad en oefen mijn gezicht en houding nog even voor de spiegel, want ik strijd met mijn maten tegen de islamisering.

Alles wat links is, islamieten knuffelt en het opneemt voor de vluchtelingen moet voor ons oppassen. Want wij waken over Nederland, waar geen plek is voor islamieten en oorlogsvluchtelingen. En binnenkort komen we in actie. En we weten waar u woont.