Gisteren tijdens de inspraakbijeenkomst over de langdurige opvang voor vluchtelingen in de gemeente Ede wierp Burgerbelangen-fractievoorzitter Van Druiten zich wederom op als Redder van Neêrlands’ Schoon.
Want, zo stelt Van Druiten, beter komen er geen asielzoekers naar Ede, omdat die onomstotelijk de veiligheid van ‘onze’ roomblanke vrouwen en dochters in gevaar brengen doordat ze – ik citeer – ‘er niet met hun tengels vanaf kunnen blijven’.

Eerst maar eens over dat ‘onze’. Het is kennelijk voor Westerse mannen nog steeds net zo moeilijk als voor mannen van de rest van de wereld om te begrijpen dat wij, vrouwen en dochters, geen eigendom zijn. Maar goed, een kniesoor die daarop let en per slot van rekening ging het om de goede bedoeling.

Want hij bedoelt het goed, toch? Jazeker! Ik ben blij dat Van Druiten – en alle PVV- en andere rechts-stemmers die ik het argument hoor hanteren – eindelijk opstaan en strijden voor onze veiligheid en fysieke integriteit.
Want seksueel geweld tegen vrouwen is een levensgroot probleem, ook hier in Nederland. Het rapport ‘Violence against women’, gebaseerd op een onderzoek onder 42.000 vrouwen in de EU en in 2014 gepubliceerd, laat een glashelder en schrijnend beeld van de situatie in Nederland zien.

Eén op de vijf vrouwen in Nederland krijgt te maken met seksuele intimidatie.

Eén op de tien Nederlandse vrouwen is het slachtoffer van seksueel geweld.

En één op de twintig vrouwen in dit land wordt minimaal één keer in haar leven verkracht.

Ja, dat zijn schrikwekkende cijfers. Gezien het aantal aanwezigen gisteren in de raadzaal (college, raad en belangstellenden op de publieke tribune) is de kans statistisch gezien erg groot dat daar dus slachtoffers van seksueel geweld aanwezig waren.

Maar… volgens diezelfde statistieken was de kans ook erg groot dat er daders van seksueel geweld bij zaten. Want het onderzoeksrapport stelt het duidelijk: seksueel geweld wordt in het overgrote gedeelte van de gevallen gepleegd door mensen dichtbij. Niet de ‘enge man in de bosjes’ (of de asielzoeker, zoals Van Druiten ons wil laten geloven) vormt de grootste bedreiging, maar de vaders, broers, de huisvrienden.

De meest onveilige plek voor vrouwen en dochters is thuis, zegt het rapport. En niet de omgeving van een AZC.

Over veiligheid, criminaliteit en AZC’s gesproken, het loont de moeite om er eens de criminaliteitscijfers van het CBS bij te pakken. Wat blijkt? Er is geen verschil in geregistreerde criminaliteit per 1000 inwoners tussen gemeenten met een AZC en gemeenten zonder een AZC, ook niet bij gemeenten waar grootschalige AZC’s gevestigd zijn, zoals Ter Apel waar 1.300 plaatsen beschikbaar zijn.

Maar goed, laten we het Van Druiten vergeven dat hij deze cijfers niet noemt en zijn rol als goedbedoelende Vrouwenredder voor ogen houden. Het had op zich wel wat eerder gemogen. Want, Van Druiten, waar was je met je daadkracht toen ik als kind door mijn – roomblanke – stiefvader en zijn – net zo roomblanke – beste vriend aangerand werd? En waar was je met je verzetsmentaliteit toen mijn puberdochters in de Edese kroegen lastig gevallen werden door hun melkwitte stadsgenoten?

Weet je, Ruben, laat maar. We bedanken voor de eer om ingezet te worden voor je eigen politieke belang.

We komen wel voor onszelf op.