Het Glazen Huis gaf Heerlen nieuw elan, en het Rode Kruis 7,5 miljoen euro. Een prachtig bedrag, zo op het eerste oog. Maar afgezet tegen de opbrengsten van de afgelopen twee edities, valt het eigenlijk nogal tegen. Serious Request leverde in 2013 en 2014 nog rond de 12 miljoen euro op. Rode Kruismedewerker Merlijn Stoffels zoekt de oorzaak in de vluchtelingenproblematiek. 

Een actie daarvoor eerder dit jaar leverde dik 6 miljoen euro op, en niet iedereen is bereid dan in december nóg eens de portemonnee te trekken voor het Rode Kruis, vermoedt hij. 

Ik geloof dat Stoffels in de juiste hoek zit. Alleen op een andere manier dan hij denkt. Als de vluchtelingencrisis iets in dit land heeft blootgelegd, is het wel de zelfzucht van een minderheid die allang niet meer zwijgt. Een minderheid die schuimbekkend op de barricades staat om ‘eigen volk eerst!’ te schreeuwen. Een minderheid die de schuld van haar eigen, relatief marginale problemen op het bordje van de vreemdeling legt. Dat uit zich in een aan patriottisme grenzende liefde voor alles wat onder een rood-wit-blauwe vlag valt. 

En in het uitsluiten van alles wat ‘niet van hier’ is. Dat geldt ook voor het goede doel van Serious Request in Heerlen: kinderen in conflictgebieden. 

Eigen problemen gaan voor, hoe futiel ze ook zijn in vergelijking met die in Congo. Serious Request 2016 bracht zodoende, naast een bruisend Heerlen, nog iets anders aan het licht: Nederland is dit jaar een stukje egoïstischer geworden.