Oudejaarsnacht was een verschrikking voor tientallen vrouwen die zijn aangerand en beroofd in Keulen. Een slachtoffer heeft zelfs aangifte gedaan van verkrachting. Ik kan me, als vrouw, de hel die deze vrouwen hebben doorstaan enigszins voorstellen. Temidden van honderden mannen aangerand en verkracht worden in een moderne stad als Keulen, angstaanjagend en verschrikkelijk.

Ongeveer zes jaar geleden bevond ik me in een drukke metro. Een man probeerde zijn geslachtsdeel herhaaldelijk tegen me aan te duwen in die drukte. De angst, walging, woede en wanhoop die ik voelde is niet te omschrijven. Ik ben goed gebekt, maar klapte op dat moment volledig dicht door de angst en stapte de volgende halte gauw uit. Sindsdien reis ik alleen nog met de auto en mijd ik het openbaar vervoer zo veel mogelijk.

En ja, ik weet hoe de dader er uit zag. Ik weet dat hij ongeveer 1.90 meter lang was en ongeveer 100 kilo woog. Dat hij kaal was en redelijk grote neusgaten had. Dat hij ongeveer 30 jaar was. Dat zijn adem vreselijk stonk. Dat hij een spijkerbroek en groene jack droeg. Welke huidskleur hij had. Maar ik heb deze kenmerken nooit gebruikt om een bevolkingsgroep weg te zetten. Ik heb me niet anders gedragen tegen mannen met dezelfde huidskleur. Ik heb bewust niet stil willen staan bij zijn huidskleur omdat ik besefte dat de dader een walgelijk mannetje is, niet zijn huidskleur.

Ik zie dat de afkomst van de daders in Keulen breed wordt uitgemeten en benoemd. Het wordt gebruikt om onderbuikgevoelens te voeden en te bevestigen. Hoewel de politie heeft gezegd dat vluchtelingen geen deel uitmaakten van de groep daders, haasten mensen zich om te roepen dat het door vluchtelingen komt. Anderen gebruiken de islam als argument. De aandacht verschuift van de kern naar een detail. Van seksueel geweld naar afkomst.

Waarom haasten we ons om in hokjes te gaan denken? Waarom proberen we meteen een groep aan te wijzen en verwachten we vervolgens dat alle leden van die groep afstand nemen van de daden van gestoorde geesten? Waarom proberen we nieuwe slachtoffers te maken door onschuldige mensen in het beklaagdenbankje te duwen? Wat maakt dat we ons ‘veiliger’ voelen wanneer we een groep kunnen aanwijzen en op hen kunnen kotsen? Leven we prettiger samen als we tegenover elkaar staan en onschuldigen ter verantwoording roepen?

Oudejaarsnacht in Keulen was verschrikkelijk voor de vrouwelijke slachtoffers. Zij verdienen onze steun en medeleven. De daders moeten zo snel mogelijk opgepakt en gestraft worden en wat mij betreft is geen straf te laag omdat de vrouwelijke slachtoffers levenslang een trauma overhouden aan de bewuste nacht. Ik ben boos op de daders. Niet op de bevolkingsgroep waar zij onderdeel van zijn.