Iedereen die wel eens met anderen spreekt over iets anders dan het weer, zal het vast meegemaakt hebben. Zeker als je zo je twijfels uit over het ontstellend vijandige discours met betrekking tot vluchtelingen en moslims: ‘ja maar je moet de feiten wel benoemen.’ Ik vroeg dan meestal in dergelijke gesprekken ‘bedoel je de feiten zoals ze onomstotelijk vaststaan en dus verifieerbaar zijn of bedoel je dat ik mee moet gaan doen aan de stemmingmakerij waar jezelf ook volop aan deelneemt?’ Want de meeste mensen, zo is mijn indruk ten minste, bedoelen het laatste.

Met dit in het achterhoofd vond ik het nog helemaal zo gek niet dat Rob Wijnberg van De Correspondent precies over dit ‘benoemen’ en hoe het verward wordt met ‘begrijpen’ en ‘de feiten kennen’ het stuk schreef dat je hieronder aantreft ("Hoe de feiten benoemen het nieuwe wegkijken werd"). Met ‘Keulen’ als voorbeeld gaat hij in op het door elkaar halen van ‘feiten’ (in de zin van verifieerbaar) en het ‘benoemen’ in de zin van ‘wat mensen graag willen dat er gebeurd is’ en in de zin dus van stemmingmakerij en hetze. Ik wens overigens niet te spreken over ‘de aanrandingszaak #Keulen’ zoals Wijnberg dat doet. Om de doodeenvoudige reden dat er nog geen aanrandingszaak is omdat openbaar aanklagers nog niet op basis van een degelijke aangifte, een aanklacht tegen verdachten hebben geformuleerd waarover een rechter zich dan moet buigen.

Voor zover ik weet liggen er slechts aangiftes en eerst moet daarvan bepaald worden of in de rechtsstaat Duitsland daar iets mee gedaan kan worden in strafrechtelijke zin.

Maar wat Wijnberg niet benoemde (in de zin van vaststaand en verifieerbaar feit) of slechts heel erg summier waar hij het heeft over ‘piemels in de vluchtelingenopvang,’ is het geweld en de dreiging met geweld om het ‘benoemen’, in de zin van meedoen met de stemmingmakerij, kracht bij te zetten. Dagelijks wordt er opgeroepen tot onvoorstelbaar veel en onvoorstelbaar weerzinwekkend geweld tegen de mensen die vandaag de dag als zondebok beschouwd worden inzake alles wat er mis of vermeend mis is in de wereld. Opknopen, doodschieten, vergassen en vooral ook niet te vergeten het geweld tegen vrouwen door op te roepen tot verkrachting. Getuige Steenbergen, Woerden, Geldermalsen en een moordaanslag op een lokaal politicus, beperkt het geweld zich al niet eens meer tot – alsof het nog niet erg genoeg is – ‘slechts’ oproepen.

Wil je dat moslims aan bomen worden opgeknoopt? Prima! Krijg je bij de EO – waar men toch al niets van de rechtsstaat moet hebben als ik de braaksels van Andries Knevel met zijn ‘ze hebben het er toch naar gemaakt?’ zo lees en hoor – een platform om je bruine zaakje te bepleiten. Want, zo lees ik in het vod van Peter Vandermeersch (van de der Stümer-achtige cartoons) op ‘gezag’ van een paar paljassen ‘xenofobie is heel normaal.’ Ruwweg een op de vijf stemgerechtigden in Nederland ziet de geblondeerde en vanuit de VS gesubsidieerde haatsmurf wel zitten als ‘Führer’ van een etnisch gezuiverd Nederland. En etnische zuivering gaat onvermijdelijk en altijd gepaard met massamoord. Dát ziet een groot deel van de goegemeente dus wel zitten: massamoord en etnische zuivering.

Het is waar de geesten voor rijp gemaakt worden door ministers die bij wijze van spreken nog geen uur nadat ‘Keulen’ voor het eerst überhaupt genoemd wordt al precies op hun manier weten hoe het allemaal zit, door de NOS die in vrijwel niets te onderscheiden meer is van een schotschrift als GeenStijl en de Dagelijkse Standaard, door Trouw dat de afgang van de bij elkaar gelogen shariawijken en jihadbelts al helemaal te boven is en dus weer vrolijk op de oude voet van haat kweken en stemming trappen verder gaat, het Parool met een haatfluim als Theodor Holman die o zo graag een Anders Breivik zou willen zijn en al die anderen die weten dat haat beter betaalt en beter is voor de carrière dan empathie en solidariteit met de zwaksten.

Ik herhaal het nog maar een keer: een deel van de bevolking wil gewoon massamoord en etnische zuivering. Van elke vijf mensen die u tegenkomt op het gemeentehuis, in de bus, bij u in de straat, in winkels, op het sportveld of bij u thuis op de verjaardag komen dan wel aangeschoven zaten bij het jongste kerstdiner is er ten minste één die massamoord en etnische zuivering wel ziet zitten. Omdat ie een ander het licht in de ogen niet gunt. Doodsbenauwd is ook maar een heel klein beetje te moeten afstaan van de onmetelijke rijkdom, waarin ie zich elke dag weer als een varken in de modder rondwentelt, aan de ander die heel wat minder geluk in het leven heeft gehad en die voor zover die ander geluk zoekt, slechts het geluk zoekt van het gevrijwaard zijn van westerse bommen op zijn huis en zijn geliefden.

Ik dacht, laat ik dat iets nadrukkelijker benoemen dan Rob Wijnberg gedaan heeft omdat het me voor de volledigheid van het verhaal wel juist lijkt. En een gewaarschuwd mens telt voor twee.