SAMEN KUNNEN WE HET!

Pim fortijn ze:i Ik kocht een vogelvoederbakje. Ik hing het op mijn achterbalkon en vulde het met zaad. Wat een mooi vogelvoederbakje was het, toen ik het liefdevol vulde met zaad. Binnen een week hadden we honderden vogels, gebruik makend van de onafgebroken stroom van vrij en gemakkelijk bereikbaar voedsel. Maar toen begonnen de vogels nesten te bouwen in de holtes van het balkon, boven de tafel en naast de barbecue. Toen kwam de poep.

Die is overal: op het tegelterras, de stoelen, de tafel, overal! Toen werd een aantal van de vogels vervelend. Ze maakten duikvluchten en probeerden mij te pikken, zelfs al had ik ze op mijn kosten gevoed. Andere vogels waren onstuimig en luid. Ze zaten op het vogelvoederbakje en krijsten en schreeuwden tegen me. Alle uren van de dag en de nacht en eisten dat ik het moest vullen als het voedsel bijna op was.

Na een tijdje kon ik zelfs niet meer zitten op mijn eigen balkon achter het huis. Dus ik nam het vogelvoederbakje weg en in drie dagen waren de vogels verdwenen. Ik heb hun rommel schoongemaakt en haalde de vele nesten die ze overal op het balkon hadden gebouwd weg. Al snel, was het achterbalkon weer als vroeger. Stil, rustig….. en geen één kwam nog op voor hun recht op een gratis maaltijd.