Met Brenninkmeijer en Dullaert kreeg het Bureau Nationale Ombudsman en de functies van de Nationale Ombudsman en de Kinderombudsman een gezicht. Zij verwoorden in oprechte, eerlijke en duidelijke bewoordingen de knelpunten waar de burger tegen aan liep. En geen van beide schuwde het om daarbij eens tegen een zeer been te schoppen. En dat is goed, want het bevordert een roep om openheid, transparantie en duidelijkheid. De burger gaat naar deze mensen om raad en ze krijgen klare taal, precies de taak van de ombudsman, als luis in de pels.

Ik kan niet anders zeggen dan dat Brenninkmeijer zijn taak meer dan voortreffelijk uitoefende. Zozeer dat het duidelijk pijn deed bij de politiek, omdat hij steeds de vinger op de zere plek wist te leggen. En met afschuw heb ik dan ook gekeken naar het toneelspel dat leidde tot zijn vertrek. Het was bijna denigrerend om te zien dat de man in de laatste dagen van de vervulling van zijn taak moest zoeken naar een volgende uitdaging in zijn carriere, waarbij hij bijna vanuit de politiek werd afgebrand. De regering ontdeed zich op een vieze manier publiekelijk van de zelf aangestelde klokkenluider, die zijn taak tot in de puntjes had vervuld.

Het toneel ging verder met Van Woerkom, die eigenlijk in de ogen van niemand ook maar in de schaduw kon staan van Brenninkmeijer. Toen Van Zutphen kwam, gingen de gordijntjes van het podium dat Brenninkmeijer en Dullaert hadden neergezet om de bescherming van de burger en het kind te etaleren dicht. De voorstelling was over en het Bureau Nationale Ombudsman werd weer een gesloten veste. Alleen Dullaert bleef zijn taak uitoefenen, gedegen als altijd.

En nu blijkt dat Van Zutphen ineens geen knip voor zijn neus waard is en de integriteit van het Bureau Nationale Ombudsman ineens net zo in twijfel trekt als de regering dat deed door met Van Woerkom op de proppen te komen. Maar wat mij betreft geen marionet in de plaats van Dullaert. Laat 25.000 handtekeningen maar eens doorslaggevend worden om de positie van de Nationale Ombudsman zelf ter discussie te stellen.

#4433: -  

 Mee eens, maar met één kanttekening. Ook onder Brenninkmeijer was er een verschil tussen wat Brenninkmeijer publiekelijk zei (kritisch en onafhankelijk), en hoe het Bureau Nationale Ombudsman in de praktijk functioneerde (ongemakkelijke zaken toedekken om de politiek ter wille te zijn). Ik weet niet of dat kwam doordat Brenninkmeijer van goede wil was, maar onvoldoende grip had op de ambtenaren in het bureau en hun politiek-gehoorzame reflexen, of dat Brenninkmeijer zelf daarin dubbel was.

De Nationale Ombudsman is een duur instituut, dat zijn geld alleen waard is als het zijn taak serieus vervult. Dus ik sluit me van harte aan bij uw oproep om de positie van de Nationale Ombudsman zelf ter discussie te stellen. Als belastingbetaler wil ik graag betalen voor echte bescherming van de rechten van burgers, maar niet voor fake-bescherming en onder het vloerkleed vegen, uitgevoerd door een club met een paar honderd uitstekend betaalde bestuurders en ambtenaren.