Geen Engels, maar Nederlands bij Geesteswetenschappen

Als tweedetaalspreker Engels is men altijd in het nadeel t.o.v. moedertaalsprekers.
Als men een taal overneemt, neemt men onbewust ook een denkwereld over. De hemel behoede ons voor het onbewust overnemen van de Angelsaksische denkwereld!

Op buitenlandse (meestal Engelstalige) congressen maak ik vaak de opmerking dat ik in het Engels iets dommer ben dan in mijn moedertaal.

Het is in het belang van Nederland en de Nederlandse taal dat het Nederlands gebruikt wordt in een academische setting en dat studenten zich ook leren uitdrukken in het Nederlands met betrekking tot moeilijke onderwerpen.

Helder denken , formuleren en doceren kan alleen in de moedertaal.

Het doorvoeren van het Engels als voertaal bij geesteswetenschappen zal de gerichtheid op de Anglo-Saksische literatuur alleen maar doen toenemen met zeer slechte gevolgen voor het wetenschappelijk onderzoek, maar ook voor het lesgeven op middelbare scholen. Men neemt dan tenslotte geen kennis meer van studies in het Duits, het Frans, het Ialiaans, behalve als deze in het engels vertaald zijn. Door de eenzijdige gerichtheid op Engels zal onderzoek door Nederlandse wetenschappers op bv. het terrein van de Duitse en Franse geschiedenis niet meer of veel minder gaan plaatsvinden.
De kloof tussen arm en rijk, of beter tussen laag- en hoogopgeleiden zal door het gebruik van het Engels als voertaal op universiteiten en hogescholen worden vergroot. Het is nu al zo, dat op sommige middelbare scholen vanaf een bepaalde klas het Engels voertaal is geworden voor andere vakken dan Engels. Willen wij terug naar de 18e eeuw met zijn eenzijdig gebruik van het Frans door de elite ?

Hoeveel wetenschappelijke literatuur zal voorgoed ongebruikt blijven als die niet in het Engels is, maar in het Nederlands? En hoezeer zal het niveau van de colleges dalen als de docenten niet in hun moedertaal mogen doceren?

#108: -  

 

#29: Joes -  

 

#36: WIJS neus - Re:  

 

Al ben ik zelf anglist met grote bewondering voor de fraaie Engelse taal, ik heb toch dikwijls ervaren dat ik me in die taal echt niet zo genuanceerd kan uitdrukken als in het Nederlands. En op universiteiten is in veel vakken juist de nuance van groot belang. Los daarvan treedt tussen spreker en luisteraar veel inhoudelijk verlies op als beiden geen moedertaalsprekers zijn. Als ik het goed heb onthouden komt in zo'n situatie liefst 30% van de inhoud niet in de hoofden van de studenten terecht. Niet erg efficiënt onderwijs dus.
Bij veel sprekers draait het verplichte Engels immers uit op 'krukkig Engels', met een zwaar Nederlands accent. En dat terwijl het Engels zo prachtig kan klinken. Voor alle duidelijkheid: ook mijn eigen uitspraak is jammer genoeg verre van volmaakt! Een voordracht in het Engels houden betekent een mentale inspanning leveren op twee fronten in plaats van één. Niet alleen moet je als spreker in de gaten houden dat je verhaal inhoudelijk voor 100% in orde is, je hersens moeten daarnaast voortdurend actief zoeken naar het correcte Engelse idioom, de geëigende grammaticale constructies, de vereiste uitspraak enz. Ik herinner me dat op wetenschappelijke congressen het Engels van bv Italianen, Spanjaarden en Fransen meestal zeer moeilijk te volgen was, onder meer vanwege de afwijkende manier waarop ze hun klemtonen legden. Het gevolg was dat menigeen niet meer naar hun voordrachten kwam. Want net als je met enige moeite een half Frans/half Engels klinkende zin had verwerkt en begrepen was de spreker alweer drie zinnen verder. Dat was niet bij te houden.
Nu zal zo'n 'afhaak-effect' zich in de Nederlandse collegebanken niet altijd en overal voordoen. Maar het blijft een gegeven dat de uitdrukkingsvaardigheid in verplicht Engels dikwijls ver achterblijft bij die in het 'eigen' Nederlands; verlies van inhoud en begrip is dan ook bijna onvermijdelijk.