DE SLACHTOFFERS, EEN VOLWAARDIGE PARTIJ IN HET STRAFPROCES

Wat zou u allen doen indien uw kind gestoord bleek en criminele feiten pleegde, zou u dan ook tevreden zijn wanneer men u het recht ontzegt om zijn/haar proces mee te maken?

Zou u dan eveneens willen dat er over uw kind, uw eigen bloed, een mediaproces gevoerd wordt waarover ouders van slachtoffers en mediageile strafpleiters/zelfuitgeroepen trauma-en geweldpsychologen/psychiaters hun zegje moeten doen?

Alsof ze boven alle instanties en wetten staan, voeren ze een strijd om de publieke opinie aan hun kant te krijgen en het hele mediacircus nog wat aan te zwengelen. Wat er gebeurd is, valt allerminst goed te praten, maar dat dergelijke gestoorde acties van zieke personen een hele stad (ik ben zelf Dendermondenaar en wordt de massahysterie stilaan beu), een hele samenleving (alsof het hier om een staatsgevaarlijke terrorist gaat) moeten verlammen, is ronduit ergerlijk. Men zou er beter aan doen om ook de ouders en nabestaanden van slachtoffers tegen zichzelf te beschermen en hen in alle sereniteit het rouw- en verwerkingsproces te kunnen laten aan/hervatten. Media-aandacht olv de Vermassens van deze wereld en verloren energie (99,99999...% van de bevolking wilt ondanks de ernst van het gebeurde wel nog verderleven zonder de continue berichtgeving en aandachtstrekkerij van een psychisch gedecompenseerd individu, en heeft in het geval van de Dendermondenaar recht op een stadsbeleid dat niet gedomineerd wordt door de angst en een emo-beleid dat voor de bevolking weinig soelaas brengt) brengen de slachtoffers zeker niet terug... Men herhale dit credo voor alle processen-Dutroux, Janssens en al die verschrikkelijke drama's die in de toekomst nog zullen plaatsvinden.

Niet toegeven aan deze gestoorde geesten en verder leven, ondanks, maar mét het geleden trauma, lijkt me als maatschappij wijzer dan te berusten in de emotionele stilstand en sensatiezucht die ons de laatste tijd beheersen.