€200 en nog veel meer: GEEN STIJL

Alsof de buurvrouw met zoiets kan helpen. Heeft die buurvrouw toevallig een psychologie master inclusief GGZ specialisatie gehaald? Zo ja, dan krijgt de buurvrouw een burnout van al die mantelzorg. Zo nee, dan gaat de buurvrouw je mijden, want je spoort niet... en nee de buurvrouw heeft geen geheimhoudingsplicht, dus het hele dorp/stedelijk straatje kan van je problemen meegenieten.

Met een beetje pech is je buurvrouw van het pessimistisch soort en krijg je na een gesprek met haar al helemaal suicidale gedachten. Kortom je raakt niet zo maar je psychische eitje kwijt, eerder raak je de kluts kwijt. Dan maar hopen dat je baas geklutste eitjes lust. Want laten we eerlijk zijn, in deze tijd verlengen ze je jaarcontract niet als er een barstje in je schaal zit. Ziekte -ook die in je hersenpan- kost geld.

Nu vraag ik aan de overheid. Wat kost ons (het rijk) meer geld? Iemand die psychische zorg krijgt en er daardoor weer helemaal (of gedeeltelijk) bovenop komt... of iemand met een eindeloze bijstanduitkering, uitzichtloos, omdat die niet genoeg geld kan ophoesten om beter te worden.