In het kader van de media-strijd in verband met het Dierenasiel Gent, deel ik graag mijn ervaringen met dit asiel. Het zou fijn zijn moesten jullie dit bericht willen delen!

Regelmatig gaan wij wandelen met een hond uit het asiel. Ja, die lieverds hebben daar wat weinig plaats en daarom draven er iedere dag vrijwilligers op om vrijwillige wandelaars te registeren en de honden van en naar hun kooi te brengen. Iéder dier mag wandelen, niet enkel de schattigste dieren met een hoge aaibaarheidsfactor, maar ook de minder mooie dieren, als een mega-schattig dier al gewandeld heeft, krijgt een ander dier voorrang, ook de wildebras, de bangerik, het lelijke jonge eendje,.... Na de wandeling wordt steevast gevraagd hoe het was, hoe het dier reageerde, hoe het was in de omgang met andere mensen,… Dat wordt dan netjes genoteerd, zodat men weet of men de hond kan meegeven aan mensen met kinderen, wat het karakter is in de “vrije wereld” en zo verder. Zo kunnen ook potentiële adoptie-ouders geïnformeerd worden over het karakter van hun adoptiekandidaat.
Op een dag vroeg men me of ik geen zin had om een zwangere kat te verzorgen thuis. Neen, dieren worden niet zomaar afgemaakt, zelfs niet als dat betekent dat het in leven houden van die éne poes binnenkort leidt tot 5 poezen die allemaal zorgen, dokterskosten en een zoektocht naar adoptieouders met zich meebrengen. Nadat ik uitgebreid info kreeg over hoe ik de poes en haar jongen moest verzorgen én nadat ik via een contract beloofd had er héél goed voor te zorgen, namen we de mama mee naar huis. Ze beviel bij ons van vier kleintjes. Elke dag moesten we het gewicht noteren, van zodra er iets niét normaal leek (evolutie gewicht, vacht, stoelgang…) mochten we het asiel bellen (zelfs buiten de werkuren), bij de minste twijfel mochten we naar de dierenarts (wat terugbetaald werd door het asiel), om de paar weken moesten we even langs het asiel voor de ontworming en/of vaccinatie,... De poezen mochten 12 weken bij ons blijven, want het asiel wilde hen niét vroeger plaatsen, poesjes hebben zo lang mogelijk nood aan moederliefde en die wilde men hen niet ontnemen. Zelfs al hebben kandidaat-adoptie-ouders liever een poesje van 8 weken, het belang van de poezen gaat voor alles bij het Dierenasiel Gent.
Steevast zijn ze in het Dierenasiel Gent op zoek naar pleeggezinnen, voor zwangere poezen, voor te vroeg verlaten kittens, voor zieke poezen, voor verwilderde katten,… Omdat ze weten dat liefde en rust het beste medicijn is. Omdat ze weten dat ge(her)socialiseerde katten gemakkelijker geadopteerd worden.
En weet je, als ze écht geen pleeggezin vinden, dan neemt de verantwoordelijke van het asiel ze zélf mee naar huis, privé, vrijwillig, op eigen kosten. Regelmatig zitten daar meer dan 25 poezen. Ze offert er haar weekends en avonden voor op, te-vroeg-geboren kittens voedt ze ’s nachts met de papfles, om te twee uur, vrijwillig, omdat iéder die recht heeft op een leven. En regelmatig zie ik haar hart bloeden en haar tranen stromen als ze er eentje ondanks alle inspanningen niet heeft kunnen redden.
Weet je, mijn hart bloedt als ik lees wat mensen die het Dierenasiel niet kennen schrijven. Tranen springen in mijn ogen als ik bedenk hoe ontzettend oneerlijk het is dat iemand (blijkbaar een concurrent) er in slaagt om dingen zodanig te manipuleren dat iedereen het gelooft.
Dit verdient het Dierenasiel Gent écht niet. Dit verdienen die dieren écht niet!
Echt waar, als ik ooit een dier naar een asiel zou moeten brengen, dan doe ik het zonder een seconde te aarzelen naar het Dierenasiel Gent. Ga kijken, ga praten, ga wandelen met een hond, neem een pleegkat mee naar huis en ervaar, zie, beleef, stel met je eigen ogen vast hoe het daar écht is!!

#108: A. Dewilde - Mijn ervaringen met Dierenasiel Gent 

 Hoe komt het dan dat er zulke harde beelden op fb gedeeld worden dat kan toch zomaar niet verzonnen worden ? ik ben er nooit geweest maar ben van west vlaanderen ,zijn wij dan zo goedgelovig om filmpjes te geloven of zijn de filmpjes verzonnen of op een andere oord gemaakt ?