Rechtsextremisten actief bij de PVV

Mussolini-fan, SS-bewonderaar en Tweede Kamerlid Centrumdemocraten steunen Wilders

De Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders doet in maart mee aan de Provinciale Statenverkiezingen in alle provincies. Sinds de oprichting probeert de PVV tuig, onruststokers en bekende rechtsextremisten buiten de deur te houden. Dat dit niet eenvoudig is, bleek de afgelopen maanden. De ene na de andere PVV’er kwam in opspraak wegens criminele activiteiten, huftergedrag en politiek opportunisme. Om dit soort affaires en imagoschade te voorkomen werden in de aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen de kandidaten zoveel mogelijk gescreend. Deze screening is niet waterdicht gebleken. 

Net als bij eerdere verkiezingen zijn er opnieuw rechtsextremisten bij de PVV betrokken. Een aantal als kandidaat en een aantal als ondertekenaar van een “Verklaring van ondersteuning van een kandidatenlijst”. 

De PVV heeft als nieuwe partij in elke provincie een aantal van deze verklaringen nodig om mee te kunnen doen. Als iemand de partij op deze manier wil steunen moet er direct contact met de PVV zijn. De potentiële ondertekenaars krijgen het benodigde papierwerk dan van de PVV. Daarmee dienen ze dan met een paspoort naar het gemeentehuis te gaan, waar ze aan de balie de feitelijke handtekening zetten. De PVV en de ondersteuners zijn dus bekend met elkaar.

Een overzicht van de extreemrechtse achtergronden van verschillende PVV’ers.

Dick Hartman (1960) uit Wateringen ondersteunt de PVV in Zuid-Holland. In 1982 stond hij twee keer kandidaat voor de neonazipartij Nederlandse Volks-Unie (NVU) voor de Tweede Kamer en de Haagse gemeenteraad, maar hij werd niet verkozen. Wanneer eind jaren negentig het internet opkomt, is Hartman betrokken bij verschillende websites rondom de SS en NSB. Hij gebruikt de schuilnaam “Seyffardt” waarmee hij verwijst naar de Nederlandse generaal Hendrik Seyffardt die in de Tweede Wereldoorlog met het nationaalsocialisme sympathiseerde en naar wie een SS-regiment vernoemd werd. Rond de eeuwwisseling werkte Hartman mee aan een website over Nederlandse vrijwilligers in de Waffen-SS. Dit project heette De Ordonnans en had ook een eigen tijdschrift. Na kritiek plaatst De Ordonnans een stelling dat ze geen neonazi’s of Holocaustontkenners zijn en niet aan politiek willen doen. Op de website staat een tijdschrift van oud-SS’ers uit Duitsland en er worden advertenties uitgewisseld met een uitgeverij en tijdschrift van Belgische oud-SS’ers. In 2001 schrijft Hartman dat hij al 15 jaar lang bijeenkomsten van voormalige Waffen-SS’ers bezoekt die zich in de Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit der Soldaten der Ehemaligen Waffen-SS (HIAG) verenigd hebben. In 2007 staat er een herdenkingsartikel op Hartman’s website voor de Haagse SS’er Karel Weber, die kort daarvoor overleden is. Er staat een variatie op een SS-kreet bij: “Seine Ehre Hiess Treue”.

Ook Robin Ketelaars (1990) uit Zoetermeer ondersteunt de PVV in Zuid-Holland. Wanneer Geert Wilders zich in 2004 afsplitst van de VVD geeft Ketelaars op het nazistische internetforum Stormfront het advies om Wilders te steunen. Of anders het extreemrechtse partijtje Nieuw Rechts. Op Stormfront kunnen gebruikers hun standpunten ook duidelijk maken op een persoonlijke profielpagina. Ketelaars noemt zich daar “vol-is-vol” en is “blank met trots”. Hij plaatst een citaat uit Mein Kampf van Adolf Hitler waarin “rasvermening” afgewezen wordt. Ook zijn muzieksmaak in 2004 is veelzeggend. Hij houdt van de nazistische rockbands Landser, Skrewdriver en Brigade M. Verder schrijft hij dat hij in november 2004 een manifestatie van Nieuw Rechts in Amsterdam bezocht heeft en dat zijn moeder niet zo blij was dat hij bij Nova in beeld kwam. Na de moord op Theo van Gogh volgt er in het hele land een reeks aan geweldplegingen en aanslagen tegen islamitische doelen. Nadat er een zware bomaanslag is gepleegd op een islamitische basisschool in Eindhoven, klinken er lofkreten op het Stormfrontforum. Ketelaars schrijft: “Een lintje voor deze mensen! Eindelijk iemand die terugslaat. Natuurlijk, het zijn maar onschuldige kindertjes maar die kunnen wel uitgroeien tot radicale moslims”

De Centrumdemocraten (CD)

Je leest tegenwoordig stellingen dat de CD van Hans Janmaat minder radicaal zou zijn geweest dan de PVV nu is. Als je alleen naar het propagandamateriaal van de partijen kijkt en de stellingen waarmee men naar buiten treedt lijkt dit te kloppen. De PVV gaat verder in haar stellingen dan de CD durfde te gaan. Toch zegt dit meer over het maatschappelijke speelveld dan over het totale karakter van de partijen. Want de CD was wel degelijk veel radicaler dan de PVV, alleen was men veel voorzichtiger dit te uiten. Vooral omdat de maatschappij dergelijke taal destijds niet accepteerde. Als je bijvoorbeeld weet dat partijleider Hans Janmaat regelmatig bij de nazistische weduwe Rost van Tonningen op bezoek ging, de CD een eigen schietclub had waar skinheads en geweldplegers leerden schieten en men banden onderhield met rechtsextremistische partijen in Frankrijk, België en Duitsland, dan is het wel duidelijk dat de CD een veel radicalere partij was dan de PVV nu is.

Een aantal prominente ex-CD’ers steunt de PVV nu met een handtekening. Adèle Gilles (1965) en haar man Wim Elsthout (1963) uit Haarlem hebben het nog lang volgehouden bij de CD. Samen met de Amsterdammer Ruud Enthoven (1949) zijn zij niet alleen tot in 1999 bij de oude CD betrokken, ze maken ook een doorstart met een nieuwe CD, die ze Conservatieve Democraten dopen. Ze doen in 2006 nog tevergeefs mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam. Ze tekenen nu alle drie voor de PVV, net als de zoon van Gilles en Elsthout, Willem Elsthout jr. (1989). Junior werd in 2009 nog uit Trots op Nederland geweerd vanwege zijn extreemrechtse ouders.

Wim Elsthout was in 1997 Tweede Kamerlid voor de CD naast Janmaat. Net als Ruud Enthoven was hij bovendien gemeenteraadslid in zijn woonplaats. Ze waren jarenlang prominente gezichten van de extreemrechtse politiek in de praktijk. Het is dus opmerkelijk dat ze formulieren van de PVV hebben gekregen om deze partij nu te steunen. Vooral de Noord-Hollandse lijsttrekker Hero Brinkman moet als voormalig Amsterdams politieman toch weten wie Ruud Enthoven is. Kennelijk ziet hij er geen probleem in zich met dergelijke types in te laten. Enthoven was in de jaren negentig gemeenteraadslid voor de CD in Amsterdam, maar bewoog zich ook in het gezichtsveld van de Amsterdamse politie, waar Brinkman toen al werkte. Enthoven werd veroordeeld voor wapenhandel nadat hij illegale vuurwapens leverde aan taxichauffeurs en in de horeca. Hij zegt in 1994 lid te zijn van schietvereniging Lisse in Amsterdam Noord, waar Wim Elsthout zich destijds ook regelmatig ophoudt. Deze schietclub werd volledig gedomineerd door CD’ers en figuren die rond deze partij hingen.

Elsthout heeft een veroordeling op zijn naam staan vanwege een racistische ingezonden brief naar een lokale krant. In 2004 is hij actief bij Nieuw Rechts. Wim Elsthout staat dat jaar kandidaat voor het Europese Parlement en doet hij mee aan een “Jong-Rechts” demonstratie van Nieuw Rechts.

Naast deze kopstukken tekenen nu ook een aantal mindere goden van de CD voor de PVV. Bijvoorbeeld Andre Wijsman (1963) uit Leiden die in 1998 de CD tweemaal ondersteunde. Wijsman was in januari 2010 al aanwezig met een protestbord bij een actie van de PVV rondom het proces tegen Geert Wilders in Amsterdam.

Daar was Jeroen Korthuis (1965) uit Leeuwarden ook aanwezig. Korthuis steunde de CD in 1995. Hij kwam in 1999 in het nieuws door zijn bemoeienis met de moordzaak op Marianne Vaatstra uit Kollum.

Nieuw Rechts

Naast Wim Elsthout was ook Thimo Rietdijk (1985) uit Rotterdam actief bij Nieuw Rechts. Dit was een extreemrechts splinterpartijtje rondom de Rotterdammer Michiel Smit. Rietdijk staat een aantal keer kandidaat bij verkiezingen en doet mee aan acties. In 2006 schrijft hij op het extreemrechtse internetforum Holland Hardcore dat hij een paar duizend Nieuw Rechts pamfletten heeft verspreid, maar ook op de PVV heeft gestemd. Rietdijk tekent nu dus voor de PVV. Dat doet hij samen met iemand waarmee hij samenwoont, en die in het verleden ook Nieuw Rechts steunde.

Alexander van Hattem (1983) staat als derde op de PVV-lijst in Noord-Brabant en heeft daarmee een grote kans om als Statenlid te worden gekozen. Daarmee krijgt de PVV een echt politiek dier op het pluche. Maar wel één, die op vreemde plaatsen heeft rondgesnuffeld.

Van Hattem is 18 jaar wanneer Pim Fortuyn wordt vermoord. Fortuyn is vanaf dat moment de rode draad in het politieke leven van Van Hattem. In 2003 probeerde hij al gekozen te worden voor de Provinciale Staten voor de Lijst Pim Fortuyn (LPF). Vanaf dan kleedt hij zich vaak in de blauwgele partijkleuren met dito Fortuyndas.

Na de moord op Fortuyn is een groep jonge fanatieke aanhangers van plan om een jongerenorganisatie van de LPF op te richten. Dat plan is niet onomstreden, Fortuyn wilde immers nadrukkelijk géén jongerenorganisatie. Maar de ‘Jonge Fortuynisten’ (JF) worden na enige aandringen toch door de LPF gedoogd en in een later stadium omarmd. Van Hattem is vanaf de oprichting een van de dragende figuren van de JF en vanaf 2003 voorzitter. Met enkele anderen vormt Van Hattem in dat gezelschap de extremistische en activistische vleugel. Vanuit deze vleugel worden contacten aangegaan met extreemrechtse partijtjes als Nieuw Rechts, de Nieuwe Nationale Partij (NNP) en de Nationale Alliantie. Vooral met Nieuw Rechts ontstonden nauwe banden, partijleider Michiel Smit sprak een aantal maal op JF-bijeenkomsten.

Ook worden door de JF diverse acties georganiseerd in (nauwe) samenwerking met Nieuw Rechts en de NNP. Het gaat daarbij bijvoorbeeld om demonstraties voor het binnenvallen van Irak, een handtekeningenactie tegen een moskee, een demonstratie tegen pedofilie (1) en een herdenking van 11 september. Die laatste demonstratie werd gedomineerd door rechtsextremisten, die er voor zorgden dat een aantal joodse demonstranten moest vertrekken. Alexander van Hattem voerde in het voorjaar van 2003 actie in Tilburg onder de vlag van Nieuw Rechts. Wanneer in Eindhoven een groep antifascisten folders verspreidt tegen de neonazistische Nationale Alliantie duikt Van Hattem op om deze activisten te fotograferen. Ook is Van Hattem in 2003 medeorganisator van een demonstratie tegen de terreurorganisatie RAF. Voor die demonstratie wordt opgeroepen onder de JF-aanhang en onder extreemrechtse organisaties. Dat zorgt ervoor dat een kleine groep JF-leden samen met een grote groep rechtsextremisten en neonazi’s demonstreert. (Zie Jonge Fortuynisten)

Overigens verliep de samenwerking met rechtsextremisten niet altijd even soepel. Na een persoonlijk conflict met een ander JF-lid verspreidde Van Hattem pamfletten in diens woonbuurt met de tekst “Neonazi in uw omgeving!”. (2)

Nadat de JF vanaf 2007 nauwelijks meer activiteiten heeft ontplooid, is Van Hattem vooral actief geweest rond de LPF-fractie in de Eindhovense gemeenteraad.

Internet

In Groningen staat Matthijs Jansen (1979) kandidaat op plek 3. Deze voormalige LPF’er was in 2006 betrokken bij de verkiezingscampagne van de PVV. Hij koos echter het extreemrechtse internetforum Polinco (Politiek Incorrect) als platform om steun te verwerven voor de PVV. Dit inmiddels opgeheven forum was een thuishaven voor complotdenkers, neonazi’s, antisemieten en Fortuynisten. (3)

In 2010 is Matthijs Jansen lijsttrekker van de Partij Vrij Groningen bij de gemeenteraadsverkiezingen. De PVV koos er toen voor om niet aan de gemeenteraadsverkiezingen mee te doen, waarop Jansen het met een imitatiepartij probeerde. Maar hij wordt niet verkozen.

Er zijn meer LPF’ers die op Polinco actief waren en nu voor de PVV tekenen, bijvoorbeeld politiek avonturier Bram van Tongeren (1950) uit Haarlem. Hij heeft een carrière achter de rug die hem van de SP via Leefbaar Nederland, naar de LPF en Nieuw Rechts, in 2006 bij de PVV doet belanden. Bij Leefbaar Nederland stond hij een oude rechtsextremist bij die vanwege zijn standpunten uit die partij werd gewipt. En op Polinco beklaagt hij zich over het feit dat Leefbaar Nederland rechtsextremisten royeert.

Uit Amsterdam komt Bram Fick (1966). Nadat hij in 2003 werd geroyeerd door de LPF, ging hij het huidige PVV-Kamerlid Fleur Agema ondersteunen in de Staten van Noord-Holland. Hij is in 2002 actief op Polinco.

Wladimir van Kiel (1950) uit Heiloo tekent nu ook voor de PVV. Rond de eeuwwisseling is deze libertariër flink actief in discussiegroepen op het internet. Hij loopt ermee in de kijker bij het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI), dat hem op de vingers tikt. Hij scheldt ze hierna uit voor ‘fascistische bureaucriminelen a la Adolf Eichmann’ en hoopt dat de medewerkers van het MDI na de verkiezingen worden opgepakt. Van Kiel is rond 2002 actief bij de LPF en daarna gaat hij met zijn eigen partij Leefbaar Heiloo de boer op. In de jaren tachtig adverteerde hij al voor zijn automatiseringsbedrijfje in het blad StaVast van het extreemrechtse Oud-Strijders Legioen (OSL). Deze oudstrijders waren decennia lang speler op het veld van de internationale extreemrechtse politiek. Ze kenmerkten zich door anticommunisme, militarisme en Law-and-order-standpunten. OSL-voorzitter Prosper Ego was in de jaren zestig medeoprichter van de Nederlands Zuid-Afrikaanse Werkgemeenschap (NZAW). Het Apartheidsregime initieerde dit soort clubs om de Apartheidspolitiek te verdedigen.

Rein Kuiper (1939) uit Oude Pekela was in 1999 ook beroepshalve bij het OSL betrokken. Als accountant controleerde hij hun financiën. Hij schrijft in juni van dat jaar een opiniestuk voor de StaVast over de wreedheid van de Turken door de eeuwen heen. Ook keert hij zich daarin tegen “de verbreiding van het multiculturalisme” door regeringen van NAVO-landen. Hij was dus ook inhoudelijk en opiniërend bij het OSL betrokken. Kuiper is nu de dertiende kandidaat voor de PVV in Groningen. Rein Kuiper is geen nieuwkomer op het politieke speelveld. Hij was penningmeester van de autopartij Nederland Mobiel en in 2003 kandidaat voor de LPF in Gelderland.

Ook recenter stond hij nog kandidaat bij verkiezingen. In 2006 bijvoorbeeld trachtte hij met Hilbrand Nawijn in de Tweede Kamer te komen met diens Partij voor Nederland. Nawijn werkte toen openlijk samen met Filip de Winter van het Vlaams Belang.

In 2003 is Rein Kuiper deelnemer aan de extreemrechtse mailinglijst Frisians. Daar discussieert hij bijvoorbeeld met Mart Giesen (ex-CD) over de economie.

De lijsttrekker in Drenthe is Ronald Beimers (1969) uit Roden. In 1995 was hij medewerker “pers & voorlichting” op de afdeling commerciële en PR-activiteiten van de pro-Apartheidsorganisatie NZAW. Beimers hielp mee beursen te organiseren om Zuid-Afrikaanse producten te promoten. Omdat de Apartheid in Zuid-Afrika in de jaren daarvoor was afgeschaft, richtte de NZAW zich ook meer op culturele banden met blanke Zuid-Afrikanen en op de taalverwantschap met het Afrikaans. Toch was de betrokkenheid met de politieke ontwikkelingen in Zuid-Afrika daarmee niet verdwenen. In 1997 organiseerde de NZAW nog een bijeenkomst met de Apartheidsgeneraal Viljoen die met zijn politieke partij Vrijheidsfront aan de weg timmerde. In de jaren negentig werd er vanuit Zuid-Afrika een onderzoek ingesteld om de geldstromen van het Apartheidsregime naar de NZAW en soortgelijke belangenclubs te onderzoeken. Het NZAW was in 1963 immers opgericht met steun van het Apartheidsregime en werd vooral in de jaren zeventig en tachtig gezien als belangenbehartiger van Apartheid. In 2010 sprak Marcel Bas van de NZAW nog op een bijeenkomst over Zuid-Afrika van het extreemrechtse Voorpost. Ronald Beimers heeft tegenwoordig ook een vestiging in Zuid-Afrika met zijn bedrijfje 2b-Fast. In een interview zegt hij dat hij rond 2002 bij de LPF betrokken was.

In Zuid-Holland staat Hagenaar Sebastian Kruis op de tiende plek van de kandidatenlijst van de PVV. Hij werd in 1989 geboren in Colombia en als baby geadopteerd door een Nederlands echtpaar. In 2008 raakt Kruis betrokken bij de anti-islam-club Stop Islamisering van Nederland (SIOE-NL, Stop Islamisation Of Europe, afdeling Nederland). Deze organisatie had vanwege het gekozen thema een sterke aantrekkingskracht op rechtsextremisten, waarmee vervolgens werd samengewerkt. De extreemrechtse straatactivist Ben van der Kooi was vaak welkom op activiteiten van SIOE-NL. In april 2008 trachtte de club te demonstreren in Den Haag en stond Sebastian Kruis met mensen als Voorpostactieleider Paul Peters, de extreemrechtse querulant Rene van Gool en Ben van der Kooi te wachten tot de organisatie besloot de boel af te blazen vanwege een tegenvallende opkomst. Later heeft Sebastian Kruis via Hyves nog contact met Ben van der Kooi over acties om Geert Wilders te ondersteunen.

De activiteiten van Kruis op internet zijn sowieso opvallend. Zo had hij in 2008 een site onder de naam “eigencultuureerst” waarop hij zich tegen islamisering keert. In een discussie over het verkiezingsprogramma van de NVU, waarover hij “geen slecht woord” wil zeggen, stelt hij dat de fascistische Italiaanse dictator Mussolini “het grootste staatshoofd dat de wereld ooit gekend heeft” is.

Dries Mosch (1948) is al bijna tien jaar actief bij Leefbaar Rotterdam. Na de dood van Pim Fortuyn volgde Mosch hem op als raadslid in Rotterdam. Hij is nu ondersteuner van de PVV.

In de kieskring Rotterdam zijn nu ongeveer dertig mensen van Leefbaar Rotterdam betrokken bij de verkiezingsdeelname van de PVV. Dat bevestigt het beeld van de nauwe samenwerking tussen beide partijen, dat al eerder in de media naar voren kwam. In een grijs verleden schoot Dries Mosch met een illegaal vuurwapen een inbreker neer. Hij kreeg hier een werkstraf voor. Mosch was de laatste jaren ook actief bij de LPF en Trots op Nederland. In januari 2005 doet hij iets wat de meeste rechtse politici niet aandurven, om niet het risico te lopen voor rechtsextremist versleten te worden: hij bezoekt met een groepje van Leefbaar Rotterdam een bijeenkomst van het Vlaams Belang (voorheen Vlaams Blok) in Antwerpen. Hilbrand Nawijn houdt daar dan een toespraak. In datzelfde jaar raakt Mosch in opspraak als hij de eigenaar blijkt te zijn van het clubhuis van de Hells Angels in Rotterdam. In 2009 kwam een eind aan deze situatie.

Slotsom

Het is bekend dat de PVV de bezoekers op bijeenkomsten streng laat screenen door de politie. De kandidaten worden maandenlang getest en doorgezaagd in speciale klasjes. Ze moeten een verklaring omtrent hun gedrag overleggen om door de PVV geaccepteerd te worden. Van de handtekeningzetters is bekend dat ze de benodigde papieren van de PVV moeten krijgen. De gemeente levert dat soort informatie niet aan mensen die daar aan de balie om vragen. Dus ook zij hebben persoonlijk contact gehad met een vertegenwoordiger van de PVV.

Al met al geven de personen die de verkiezingsdeelname van de PVV mogelijk maken een gevarieerd beeld. Eén beeld is echter duidelijk. De PVV weet geen afstand te houden tot kandidaten en ondersteuners die hun sporen in de extreemrechtse wereld reeds verdiend hebben. Voormalige leden van de CD en diverse extreemrechtse actie- en belangengroepen herkennen zich in het politieke wereldbeeld van de PVV, dat bepaalde grondrechten van een gehele bevolkingsgroep wenst af te nemen. Zij beschouwen deze partij terecht als een nieuw vehikel om hun extreemrechtse en discriminerende politiek voort te zetten.