Geen draagkracht in Zoetermeer voor bouw nieuwe gebedsruimte

Ik zit al een tijdje te overdenken,of ik mijn belevenissen zal op schrijven.

Wij, mijn man en ik zijn na zo'n achtentwintig jaar weer eens naar Denhaag geweest.
"Leuk" zei ik tegen mijn man,gaan we ook even in mijn oude buurt kijken.
Nou,ik heb met verbijstering om me heen gekeken. Niets was meer zoals het was en dan heb ik het niet over de nieuwbouw,want oude huizen kunnen niet eeuwig blijven staan. Maar het leek wel of je zo het buitenland instapte, het was zo een vreemde gewaarwording dat je op de markt een marokaan of turk in het plat haags sinaasappels hoort aanprijzen. Maar het meeste heb ik me afgevraagt, Hoe heeft de regering dit kunnen laten gebeuren.De concentratie van zoveel buitenlandse mensen bij elkaar. Een haagenees moet je met een kaarsje zoeken en denk niet dat wij alleen hier zijn geweest,op de Paul Krugerlaan is geen gewone winkel meer te vinden. Toch kan ik het de buitenlandse mensen niet aanrekenen, nee mijn boosheid gaat naar de regering zoals deze ook naar de personen gaat die hier in Zoetermeer het heft in handen hebben. Wat willen ze van deze stad gaan maken. Gaan wij ons hier net zo ontheemd voelen zoals ik dat in Denhaag hebt gevoeld.
En o,ja emoties mag je niet mee laten spreken, nou als wij dat niet bezaten ging alles klakkeloos langs ons heen.Ja,ja dat zouden ze wel willen.