Zelf ben ik  20 jaar werkzaam in de grafische sector. Toen ik in de sector startte als prepress medewerker/vormgever was er een zeker respect tegenover iemand die het grafisch beroep uitoefende. De investeringen waren enorm. Computers, printers, fototoestellen, etc. kosten een fortuin, maar zonder de vakkennis stond je nergens. De laatste 10 jaar is alles drastisch in prijs is gezakt, wat maakt dat iedereen op zijn pc'tje thuis wel iets kan ontwerpen, en iedereen met een low-budget fototoestel, wel een foto kan nemen.

Toch blijft professionele hard- en software zeer prijzig maar onmisbaar bij diegene die hun beroep ernstig nemen en streven naar professionele kwaliteit, maar ook omdat hun klanten dat eisen.

Wat veel mensen echter vergeten is dat de grafische beroepen, ondanks de toegankelijk bij de thuisgebruiker, zeer veel vakkennis vergt en aan de uitvoerder enorme inspanningen vraagt om up-to-date te blijven. Geen enkel sector evolueert zo snel dat permanente bijscholing een must is. En dan is er nog de permanente druk om te werken tegen deadlines.

Maar helaas is doordat iedereen zelf over een pc'tje en fototoestel beschikt, het respect compleet verloren gegaan tegenover al die fotografen, vormgevers, webdesigners, ... Er leeft bij de bevolking de perceptie dat alles maar "een druk op de knop is" of  "een hobby", want zo ervaren ze het zelf ook. Echter de uren/dagen werk dat een fotograaf heeft om de perfecte foto te nemen ziet niemand. Van het opstellen van de perfecte compositie met belichting, tot het uren nabewerken  tot de fotos hun ware pracht tonen, heeft elke professional het beste van zichzelf gegeven en zijn dagen van hard werk  verstreken.

En helaas is door het gebrek aan respect, ook de  bereidheid tot het betalen van een eerlijke prijs compleet verloren gegaan. Iedereen dat ik ken die in de grafische sector werkt, krijgt regelmatig de vraag om opdrachten uit te voeren. Van trouwfoto's tot bedrijfswebsites, geen enkel verzoek is te klein. Maar als het over betalen gaat, krijgt iedereen resoluut de volgende voorstellen: "je mag dan ook naar het avondfeest komen", "je mag op onze kosten ne keer gaan tanken", "je mag je naam onder het werk zetten, zo heb jij ook reclame" of "kom ne keer langst om ne keer te komen eten".... Als je dan uiteindelijk toch een bedrag laat vallen, ben je een dief, een bloedzuiger, een parasiet... Het vreemde is dat mensen met plezier 3000 euro betalen aan werkuren voor de aanleg van de oprit van de woning, maar voor hetzelfde aantal werkuren een webdesigner of fotograaf niet willen betalen... Dan wordt die persoon plots een oplichter...

En wat merken we nu ? Een fotograaf  moeten nu ook maar aanvaarden dat zijn werk zonder scrupules wordt gekopieerd door een schilder, omdat die zelf niet over de kwaliteiten beschikt om een artistieke foto te nemen, of om een werk te creëren zonder beroep te doen op fotomateriaal van iemand anders. Hierbij negeert en minimaliseert hij compleet de artistieke en technische prestaties van de fotografe in kwestie, en dit om zijn eigen gebreken te verdoezelen. En dit is werkelijk een brug te ver...

Dit is waarom de uitspraak van de rechter compleet terecht is. De enige die onrecht werd aangedaan in de uitspraak van de rechter, is de fotografe die opnieuw niet werd vergoed voor de plagiaatververij van Dhr. Tuymans. Eerlijker had geweest dat haar onmiddellijk een bedrag werd toegekend gelijkgesteld aan de verkoopsprijs van het doek …

#4: TM - En dit is waarom de uitspraak wel terecht is ... 

 Proficiat, dat is nu net wat ik op facebook tracht duidelijk te maken.

Daarenboven zien de dames en heren artiesten niet dat ze met hun roep om absolute vrijheid net hetzelfde vragen als Dedecker en co: vrijheid voor de machtigen: de alom erkende artiest en zijn machtige galerie die niet enkel de ( bescheiden ) auteur van de foto onderuit halen, maar zich ook nog het reproductierecht willen toe-eigenen, want daar gaat het vonnis over ( blijkbaar heeft niemand zich de intellectuele moeite getroost om dat te lezen, roepen met de horde is ook zoveel makkelijker ). Inderdaad, het schilderij wordt niet vernietigd, afgepakt, verbeurd verklaard ; evenmin wordt het contract vernietigd dat het schilderij toekent aan een Texaanse miljardair, die dat enkel kan kopen omdat hij te weing belastingen betaalt, noch moet Luc Tuymans boetes betalen of wat dan ook: het enige dat hij niet mag is het schilderij reproduceren, met andere woorden, de rechter ontzegt hem de copyright en wil dat nu toch net datgene zijn dat hijzelf ontzegt aan de fotograaf !

En men moet nu niet zeggen dat de foto geen artistieke kwaliteiten heeft: in een interview lang voor de hele zaak verklaarde Tuymans: " Het oorspronkelijk beeld is zo sterk dat ik het niet zo zwaar moest bewerken als ik gewoonlijk doe met de foto's die ik als inspiratiebron gebruik. Ik zag de foto en wist meteen: Dedecker, dat zweet, zo veelzeggend in het licht van de verkiezingen die hij toen zwaar verloor. Een heel sterk beeld ." Woorden van Tuymans zelf !

Het vonnis gaat dan ook NIET om de artistieke vrijheid, wel om het copyright dat wil zeggen om de keiharde economische realiteit: het ( in geld waardeerbare ) recht op reproductie van die  die de N.V. Tuymans ontzegt aan de fotograaf, maar waar hijzelf van vindt dat het hem wel toekomt.

Dat is nu typisch wat de economisch machtigen altijd doen: zichzelf alles toe-eigenen, ook wat van anderen is in casu: respect voor de auteur of minstens mede-auteur van het beeld.

Dat een deel van de kunstenaarswereld bereid is deze  praktijken van roofkapitalisme te steunen  is erg bedenkelijk