laat Karin wonen!

Wat een emotioneel en onredelijk gejank allemaal over 'dit kan toch niet', 'dit mag toch niet' en 'OFW dit en de gemeente Dronten dat'! Geen idee waarom Karin alleenstaand is, maar ook bij OFW bestaat een wachtlijst voor sociale huurwoningen en als je gaat scheiden, of zelfs als je partner plotseling is overleden, en je bijvoorbeeld de huur of de hypotheek van de gezamenlijke woning niet meer kunt opbrengen kom je op die wachtlijst. Dan word je op de eerste plaats geacht zelf naar een oplossing te zoeken. Vind je die niet dan heeft OFW voor serieuze, echt schrijnende gevallen een tijdelijke oplossing in de vorm van een tijdelijke woning. Vaak zijn dat ex-OFW huurwoningen die leeg en te koop staan of op de nominatie staan om te worden verkocht. Je krijgt dan een contract voor 6 maanden aangeboden, maar als de woning binnen die periode nog niet is verkocht mag je er langer blijven wonen. Maar het is en blijft een tijdelijke oplossing voor bijzondere gevallen. Deze 'hardwerkende alleenstaande vrouw met twee kids' heeft blijkbaar zo'n woning onder de bijbehorende voorwaarden geaccepteerd. Dan moet ze ook niet raar opkijken dat ze bij het einde van de contractperiode zo'n woning moet verlaten. Dat ze iets aan die woning heeft gedaan om er fatsoenlijk in te kunnen wonen is logisch, maar ze wist van tevoren dat ze er niet kon blijven, dus als ze daar veel geld in heeft gestoken is ze wat dat betreft niet erg handig geweest. En bovendien: ze komt toch helemaal niet op straat te staan met 'de kids', want ze kan zo door naar een andere tijdelijke woning.
Mensen: ik roep dit niet zomaar, want ik weet waar ik het over heb. Ik ben zogezegd een ervaringsdeskundige. Onze 'hardwerkende' dochter (43 jaar) en haar 'kid' (12 jaar), hun hond, hun kat en hun goudvis wonen al sinds 1 oktober 2012, dus inmiddels bijna anderhalf jaar, bij ons in. Zij 'bewonen' de drie slaapkamers boven en wij slapen sindsdien in onze camper die achter ons huis in de tuin staat. Op 15 augustus 2012 overleed plotseling haar partner, aan onverwacht hartfalen. Zij woonden in een vrije sector huurwoning in de gemeente Dronten, waarvan zij in haar eentje de huur niet kon opbrengen. Om die reden heeft ze de huur van die woning dan ook moeten opzeggen en stond zij als het ware op straat met haar dochter en huisdieren. Ook zij is naar OFW gegaan omdat zij dus eigenlijk meteen een sociale huurwoning nodig had. Zij -en wij ook- dachten dat zij als schrijnend geval wel meteen voor iets in aanmerking kwam, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Er zijn zoveel schrijnende gevallen! Toch kreeg ook zij na een paar weken zo'n tijdelijke woning van OFW aangeboden, een kale ex-huurwoning die te koop stond. Ze kon een contract voor 6 maanden krijgen, dus dan accepteer je dat onder de gestelde voorwaarden, of je accepteert dat niet. Simpel! Onze dochter heeft op ons aanraden besloten dat niet te doen en te kiezen voor het tijdelijk wat minder zelfstandige leven dat wij haar (gelukkig) konden bieden. Inmiddels komt ze al aardig in de hogere regionen van de bestaande wachtlijstjes voor een sociale huurwoning hier, zodat het waarschijnlijk niet zo lang meer zal duren tot ze weer zelfstandig en betaalbaar zal kunnen gaan wonen. Jammer voor Karin dat ze haar huidige woning zal moeten verlaten, maar dat deze haar tijdelijke onderdak vormt was haar vooraf bekend en dat heeft ze destijds ook willens en wetens als voorwaarde geaccepteerd. En nogmaals: ze wordt niet op straat gezet! Ze kan weer naar een andere tijdelijke woning en intussen stijgt ze op de reguliere wachtlijst. Daar is helemaal niets asociaals aan. Karin is per slot van rekening niet de enige die dringend om een woning verlegen zit. Asociaal zou het pas zijn als er op basis van een petitie als deze, vergeven van de emotie en de onredelijkheid, het ene schrijnende geval voorrang kreeg boven het andere! Gelukkig maar dat er regels voor woningtoewijzing bestaan. En dat OFW deze ook hanteert. Dat is gewoon in ieders belang!