Wilders’ Catshuisverraad en de goedkope leugen

Op zaterdag 21 april 2012 verbrak Geert Wilders na zeven weken onderhandelen het stilzwijgen in de media door bekend te maken dat de Catshuis-onderhandelingen waren stukgelopen. Wilders riep tegen de aanwezige journalisten dat de breuk definitief was. Wat hem betrof zouden er het liefst zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven.  Hoe eerder hoe beter. Aldus de PVV-leider.

Het mandaat dat hij van de PVV-fractie had meegekregen voorafgaand aan de onderhandelingen ging echter niet zover dat hij mocht breken met het kabinet. Het definitieve onderhandelingsresultaat had hij volgens dat mandaat eerst met de PVV-Kamerleden moeten overleggen. Op zaterdag 21 april 2012 kreeg ik een e-mail van partijsecretaris Martin Bosma, gericht aan alle PVV-Kamerleden, met de opdracht om met spoed naar Den Haag te komen in verband met het Catshuis. In de veronderstelling dat ik het eindresultaat van het Catshuis-overleg onder ogen zou krijgen en dat we als fractie zouden gaan beslissen over de toekomst van Nederland, stapte ik in de auto. Het was een grote schok toen ik tijdens de rit naar Den Haag op de radio moest vernemen dat Wilders ‘in overleg met zijn fractie’ had besloten om te breken met het kabinet. Met zijn Kamerleden had Wilders echter helemaal geen overleg gevoerd. Wij als PVV, ik als politiek leider van de PVV accepteer niet dat de ouderen in Nederland in hun portemonnee moeten gaan betalen voor de onzinnige Brusselse eisen sprak hij. Wilders had het moeten laten bij het gedeelte van het interview waarin hij zei: ik als politiek leider. Misschien dat hij vooraf overleg gevoerd had met zijn ‘politbureau’, maar op dat moment sprak hij zeker niet namens de gehele fractie. Dat bleek ook later op die dag toen ik van meerdere PVV-collegas hoorde dat ook zij van niets wisten.

Maar laten we nog even teruggaan in de tijd. Op woensdag 28 maart 2012 vond een tijdelijke onderbreking plaats van de Catshuis-onderhandelingen. Ook die moeilijke fase vond overigens plaats zonder voorafgaand overleg door Wilders met de fractie. Deze werkwijze bleek drie weken later standard operating procedure bij hem te zijn. Meerdere PVV-Kamerleden wilden tijdens de eerstvolgende fractievergadering wel eens weten hoe de vork in de steel zat. Daarop antwoordde Wilders dat hij er niets over ging zeggen en dat de fractie hier maar genoegen mee moest nemen tot het eindresultaat op tafel zou liggen. Toen ik er tijdens die fractievergadering bij Wilders op aandrong om aan te geven wat de stand van zaken was met betrekking tot de hypotheekrenteaftrek, gaf hij snerpend toe dat hij dit als een van de eerste punten had weggegeven tijdens de onderhandelingen.

Met stijgende verbazing hoorde ik op zondag 26 augustus jl. tijdens het RTL-premiersdebat dat Wilders Mark Rutte ervan beschuldigde dat hij loog. Rutte had even daarvoor gezegd dat Wilders akkoord was gegaan met een beperking van de hypotheekrenteaftrek tijdens de Catshuis-onderhandelingen. Wilders koos daarop de voor hem gebruikelijke aanval om de aandacht af te leiden. Maar de minister-president had in dit geval dus gelijk. Net zo makkelijk als Wilders een dag na de verkiezingen van 2010 zijn belofte aan Henk en Ingrid had gebroken, dat de AOW bij hem veilig was, zo makkelijk loog hij over de hypotheekrenteaftrek. Hij loog tegen zijn fractie, hij loog tegen de kiezer, hij loog tegen de premier. Wilders is een pathologische leugenaar. Als kiezer bent u gewaarschuwd: bij Wilders is dit goede land niet in veilige handen. Hij levert u uit aan links. Er zijn voor hem geen morele en politieke beginselen en hij heeft geen scrupules.

Ook tegen zijn Joodse supporters in het buitenland heeft hij keihard gelogen door niet te melden dat hij een verbod wil op de rituele slacht en (via dierenvriend Graus) een importverbod op ritueel geslacht (koosjer) vlees. Daarnaast heeft hij sinds de breuk in het Catshuis meerdere keren aangegeven dat hij een regering wil vormen met de communisten van de Socialistische Partij. Daarmee verraadt hij de Joden voor de tweede keer op rij. Hij zal in dat geval namelijk ook op het gebied van buitenlandse zaken afspraken moeten maken met de anti-Israëlische en pro-Hamas-partij van Roemer en Van Bommel. Wat blijft er dan over van de zogenaamde pro-Israëlpolitiek van de partij van Wilders? Helemaal niets! Ook tegenover zijn fractie heeft hij altijd aangegeven dat de SP de vijand was, de partij van de duivel zelf. Van PVV-Kamerleden heb ik inmiddels vernomen dat Wilders deze draai in de richting van de SP niet met hen heeft besproken. De vraag is of de rechtse vleugel van de PVV dit nieuwe lot zonder slag of stoot zal accepteren. Er zitten er nog drie in die dat volgens mij niet zullen doen.

De PVV had de kans om de puinhopen uit het verleden op te helpen ruimen, maar koos ervoor om de weg vrij te maken voor een nog grotere puinhoop. Al wint rechts tijdens de komende verkiezingen, dan nog is links de grote winnaar. Een regering zonder een stevige linkse aanwezigheid lijkt uitgesloten en in het ergste geval krijgt Nederland zelfs een linkse premier. Met dank aan de grote solist Wilders, die nu zelfs niet uitsluit dat hij met de door hem zo verguisde Socialistische Partij een regering wil vormen.

Over de werkelijke redenen voor het laten stuklopen van de onderhandelingen in het Catshuis zal ik uitgebreid terugkomen in het boek dat ik geschreven heb: Geert Wilders ontmaskerd, van Messias tot politieke klaploper. Het boek ligt nog voor het weekend in de winkel.

Bron

Tja, beste kerel, Wilders meent toch altijd dat hij namens iedereen spreekt. Zei hij zelf vandaag nog in de Telegraaf. Heeft onze dwarsligger hier zelf nog gepubliceerd. Waarvoor nogmaals dank.