Dankzij die artsen ben ik geen extremist meer

Waarom zou ik de mensen die mij wilden redden, verafschuwen, omdat zij iets anders geloven dan ik?

MAHMOUD TIGHADOUINI

Ik ben Mahmoud Tighadouini. Een Nederlander van Marokkaanse komaf. Ik ben 30 jaar. Ik ben een eenvoudige moslim die zijn weg probeert te vinden in dit mooie land. Mijn hart treurt bij het zien van wat er in Parijs is gebeurd. Natuurlijk ben ik niet verantwoordelijk voor dat vreselijke geweld. Ik ben ook niet verplicht om mijn gevoelens te uiten, maar toch wil ik dat nu doen. Ik kan voortaan ontkennen dat ik moslim ben, maar ik kan ook mijzelf luid en duidelijk laten horen als moslim. Ik woon in Amsterdam. Ik heb verschillende studies genoten, van administratie tot beveiliging. Helaas ben ik een tijdje terug getroffen door de ziekte kanker (hodgkin). Dus mijn maatschappelijke carrière is daardoor wat gestagneerd.

Ik heb zelf ook de conservatieve stroming van de islam aangehangen. Het begon rond mijn achttiende. Ik kom uit een gezin met zes kinderen. Mijn ouders hebben hun best gedaan mij zo goed mogelijk op te voeden. Maar die bagage bleek veel te licht voor de samenleving waarin wij leven en daardoor voel je je niet volwaardig. Vooral als je jong bent wil je ergens bijhoren.

Ik heb thuis enkel wat basiskennis opgedaan over de islam en daar zit het gevaar in. Als je nog nat bent achter de oren, gefrustreerd, op zoek en je vervolgens gaat verdiepen in de islam dan kunnen ze je van alles wijs maken, omdat je fundament niet sterk genoeg is.

Op dat moment zoek je naar duidelijkheid en die duidelijkheid krijg je van de radicale stromingen. Die zeggen waar het op staat. Ze doen geen concessies en zijn niet voor rede vatbaar. Als jonge jongen is dat verleidelijk, maar het is niet de weg. De radicalen geven je ook het gevoel dat je erbij hoort, en dat is nou net waar je naar op zoek bent.

Toen ik in het ziekenhuis lag voor mijn chemokuur en ik twee chirurgen over mij hoorde praten, terwijl zij dachten dat ik sliep, bedacht ik ineens: 'Deze mensen proberen mijn leven te redden. Waarom zou ik als moslim deze mensen, deze dokters verafschuwen, omdat zij iets anders geloven dan ik of misschien helemaal niet geloven? Waarom zou ik mijn geloof opdringen aan hen terwijl zij mij in vrijheid laten? Zij zagen een mens voor zich die geholpen moest worden en wat die persoon gelooft of denkt, was niet relevant voor hen.

Dat heeft mijn ogen geopend. Ik ben ruimer gaan denken. En de aanslagen in Parijs hebben dat alleen maar sterker gemaakt. Misschien zaten tussen de slachtoffers in Parijs dokters, chirurgen, humanisten die opkomen voor mensenrechten waar dan ook. Die ook moslims zouden willen helpen. Het waren allemaal jonge mensen. Deze moesten enkel dood uit wraakzucht en waanzin!

Ik wil niet meer in een tweestrijd leven. Het is heel simpel voor mij, ik ben moslim en ik ben een Nederlands staatsburger. Waarom zou ik de mensen in dit land haten die mij de vrijheid geven om te zijn wie ik wil zijn. Het ironische is nog wel dat je hier meer vrijheid geniet om moslim te zijn dan in de islamitische wereld.

Ik moet me uitspreken. Als je als moslim ervoor kiest zulke verschrikkelijke misdaden te plegen tegen de menselijkheid als die in Parijs, zijn je argumenten niets waard.

Ik hoor hier en daar holle retoriek. De mensen met begrip voor de aanslagen zeggen: zij vermoorden onze mensen ook. Maar wie zijn zij? Zij, dat zijn die mensen die met hun geliefden en vrienden een vriendschappelijke wedstrijd aan het bekijken zijn ter ontspanning. Zij die na een drukke werkweek een hapje willen eten in een restaurant. Zij die genieten van hun vrijdagavond. Gewoon mensen zoals u en ik die weinig met politiek en oorlogen te maken hebben elders in de wereld en gewoon op hun manier van hun leven willen genieten.

Je kunt niet willekeurig mensen doden in de veronderstelling dat je dan een goede daad stelt met de hemel als beloning. Nee, ik geloof daar niet in. Als mensen beginnen over de sharia in Nederland dan denk ik altijd waarom ben je hier? Wil je sharia? Zoek die op in de islamitische wereld. Wil je hier leven? Leef en doe mee! Laat eenieder in zijn waarde, dat moet de norm zijn. Als er een hemel is waar ik in geloof, dan zullen eerder die mensen daar komen die nietsvermoedend hun vrijdagavond tegemoet gingen en dat met de dood moesten bekopen omdat een aantal jonge geesteszieken zijn gehersenspoeld met gif waar helaas nog geen vaccin tegen gevonden is.

Ik weet dat er nu mensen zijn die de hoop opgeven. Maar als die wegvalt heeft angst vrij spel. Mijn wapen is en blijft het potlood en niet het lood om anderen in de naam van de islam te doorzeven. Mijn vader heeft me altijd geleerd dat de gemiddelde Nederlander verstandig is. Daar heb ik mijn hoop nu op gevestigd. Laat u niet verdelen, verenig u. Ik heb ook niet de antwoorden op alle problemen. Ik doe enkel mijn best om onderdeel te zijn van de oplossing.