De toekomst van psychotherapie in België

uit sympathie

ben het volledig eens met de begeleidende tekst. ik zou het niet beter kunnen verwoorden

15 jaar geleden koos ik heel bewust voor pedagogische wetenschappen ad unief als voorbereiding op een toekomst als jongerentherapeute. In die tijd was dat een prima diploma om,in te stromen in een degelijke therapieopleiding.

Ik koos voor een major gedrags-en emotionele problemen en al mijn keuzevakken gericht op een toekomst als therapeute.

Nu meer dan halfweg in mijn opleiding tot therapeut is het even slikken te bedenken dat al die weloverwogen beslissingen nu misschien zullen leiden tot een deur die voor mijn neus wordt toegeslaan.

Ik ben voor meer gegarandeerde kwaliteit binnen de sector, maar dit is volgens mij niet de manier...

Sympathisant

Van basisopleiding ben ik psychiatrisch verpleegkundige A1 met een bijzondere beroepstitel  en werk op een zorgeenheid (psychotherapeutische dagbehandeling) binnen een psychiatrisch ziekenhuis waar ik 15 jaar werk. Ondertussen volgde ik de 4-jarige opleiding Gestaltpsychotherapie. Thuis heb ik een eigen praktijk sinds 4 jaar.

Ik ben er van overtuigd dat mijn achtergrond in het psychiatrisch werkveld (psychopathologie, psychofarmaca, veel gezien en ervaringen opgedaan, sociale kaart kennen, …) een meerwaarde is als psychotherapeute zijnde. Van harte hoop ik dat er niet alleen wordt gekeken naar de graad van diploma (zijnde enkel universitairen zijn toegelaten voor de titel psychotherapie) maar dat men ook kijkt naar de gehele context waarin de psychotherapeut werkt en ervaring heeft opgedaan.

Indien bachelors niet zouden worden toegelaten hoop ik dat er een overgangsmaatregel komt voor reeds bestaande psychotherapeuten en dat we de kans krijgen om ons dossier in te dienen om zo toch nog de mogelijkheid te krijgen om erkend te worden als psychotherapeut.

Omdat psychotherapeuten( meestal) tijdens de opleiding ook hun eigen proces aanpakken en hierdoor naar mijn gevoel zuiverder en ervaringsgerichte begeleiden. Ik ben overtuigd van de meerwaarde!
Een goed omschreven kader kan helpen om duidelijkheid te scheppen,

Volgens mij gaat het niet alleen om psychotherapeuten maar net zo goed om coaches en mentors. Maar hoe erg de minister en de politici ook zullen proberen alles aan banden te leggen, des te meer zal de cliënt -waar het allemaal toch om draait- op zoek gaan naar de voor hem of haar meest geschikte hulpverlener. Daar zullen wetten niets aan veranderen!
Christiaan Bouwen

Binnen mijn filosofie rond psychische hulpverlening is de belangrijkste verdienste er juist één van een ‘samenwerkingsverband' tussen de verschillende niveaus van opleiding, waarbij de verdienste juist ligt in hun wederzijds aanvullende competenties. Dit uiteraard met het oog op het streven naar een aanvaardbaar en gefundeerd aanbod aan kwalitatief verantwoorde kundigheid binnen die psychische hulpverlening.

We komen echter binnen ons bureaucratisch systeem (het A4 -tje dat je moet voorleggen, wat geen kwaliteit garandeert…!) weer eens tot de vaststelling dat kwaliteit uitsluitend in verband wordt gebracht met een hoger niveau van opleiding (de vorm). In het kader van een kwalitatieve samenleving én zorgverlening (de inhoud) moet het in mijn perceptie eerder gaan over de waarde én het naar waarde schatten van éénieders inbreng , mits die gescreend is op zijn ethisch en kwalitatief verantwoord zijn.

Jullie standpunt sluit daardoor volledig aan bij mijn visie.
Dankjewel!
Mieke Beirinckx

Werken met mensen, ook therapie, is niet alleen een voorrecht voor psychologen en psychiaters. Ook voor menswetenschappers (masters en bachelors) vanuit andere richtingen, mits een gecertifieerde therapeutische opleiding, is een verrijking voor zowel het werkveld als alle mogelijke cliënten en zouden dus best ook erkend worden.

Ik onderteken deze petitie omdat ik als jeugdadvocaat heb kunnen vaststellen dat competente therapeuten een meerwaarde kunnen zijn in de bijstand aan jongeren en hun (gezins)context, waarbij competent geen beperking inhoudt tot een welbepaald diploma, maar een positieve betrokkenheid, inlevingsvermogen en vraaggerichte hulpverlening, die vertrekt van de krachten van de rechtstreeks betrokkenen

om zichtbaarheid te geven aan de groep opgeleide psychotherapeuten die veel geïnvesteerd hebben in vorming!

Omdat ik zelf in therapie ben bij een niet master psycholoog of psychiater.

Ik heb ondervonden in de praktijk dat opgeleide therapeuten baanbrekend werk kunnen verrichten en dat ouders zeer dankbaar zijn als hun kinderen daadwerkelijk worden geholpen in een aanvaardbare tijdspanne.

In tijden waarin heel veel mensen nood hebben aan psychologische begeleiding en de wachtlijsten lang zijn, moet iedereen, die een degelijke opleiding (niet noodzakelijk aan de universiteit) kreeg, ingeschakeld kunnen worden.

Omdat ik zelf al 10 j als psychotherapeute werk !
Ik volg vele aanvullende bijscholingen en merk geen verschil in niveau wanneer iemand tevens psychologie gedaan heeft. Andere vooropleidingen bieden tevens kennis in de enorme diepgang in het wezen v d mens

Omdat ik overtuigd ben en zelf de helende ervaring heb gehad bij verschillende psychotherapeuten en NIET bij een psycholoog noch psychiater!
Dat kaf van koren moet gescheiden worden is helemaal waar, maar stel dan in samenspraak met mensen van het werkdomein wettelijke normen op zodat patiënten beschermd en goed ingelicht kunnen worden!

Omdat niet enkel psychologen en psychiaters goede therapeuten zijn. Ik zie dit dagelijks in mijn job. Ik heb zeer bekwame collega's die geen master hebben, maar elke dag mensen verder helpen op de meest juiste manier!

Het zou te simplistisch zijn om de kwaliteiten en de vele ervaringen van alle opgeleide therapeuten, die geen psycholoog of psychiater zijn, zo maar naast zich neer te leggen. Het aanbod voor doorverwijzing van cliënten voor psychische ondersteuning zou dan heel beperkt worden Als huisarts van opleiding zou Mevrouw De Block beter moeten weten.

Ik ken heel wat bekwame therapeuten met een bachelor vooropleiding die oerdegelijk werk leveren. Deze plots ontzeggen om hun werk te doen zou broodroof betekenen, zo een kaalpluk zijn in de sector (qua diversiteit, aanbod, kwaliteit en aantal beschikbare therapeuten), zet heel wat cliënten "op straat" en zal de bestaande wachtlijsten nog verder onder druk zetten. Als dit toch de keuze blijft, dan met een uitdoofscenario en een overgangsregeling!!!! De nieuwe wet moet rekening houden met de bestaande situatie, die een gevolg is van jarenlange "wetteloosheid" en wildgroei.
Maar ik pleit duidelijk voor behoud van toegang voor bachelors tot de opleidingen en het beroep , mits het opstellen van kwaliteitsvoorwaarden qua basiskennis, voortgezette therapie-opleiding (controle op de opleidingen) en bijscholing/super/intervisie. Een belangrijke werkzame factor in therapie (zie wetenschappelijk onderzoek) is de menselijke/therapeutische relatie. Dit leer je niet in de theorie, maar door het leven te leven en erover te reflecteren. Dit staat niet onlosmakelijk als garantie bij een universitair diploma. Ik ben ervan overtuigd dat leeftijd, maturiteit, brede ervaring enz. even belangrijk zijn om een degelijke psychotherapeut te worden en te zijn. Bachelors kunnen hier dus op zijn minst evenwaardig zijn.
Ik bedenk me trouwens dat de patiënten hierin niet gehoord worden precies.

Omdat praktijk- en levenservaring primeren op je basisstudies! Het gaat om je persoonlijke capaciteiten en proces i.p.v. Je basisstudies (welke je op je 18 jaar maakt) zouden niet doorslaggevend mogen zijn. Wat weet je op je 18e van het werkveld en je diplomamogelijkheden?

daar ikzelf het belangrijk vind dat ik mijn bijberoep kan blijven doen

variatie in het 'therapeutenlandschap' is nodig, omdat de variatie aan hulpvragen en cliënten een realiteit is.

uit sympathie

Omdat ik vind dat iedereen het verdient om de juiste hulp te krijgen wanneer dit nodig is.

#44: Johan - erkenning 

 Ik denken inderdaad dat de juridische kant ook moet bekeken worden