Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op

Stukje Nederlandse cultuur, gisteravond in het Drentse Oranje. Volgevreten burgers die, opgefokt door politici en media, gehoor gevend aan de oproep van hun Führer om in verzet te komen, helemaal apestront gingen omdat er, TIJDELIJK, veertienhonderd door oorlog getraumatiseerde vluchtelingen worden opgevangen in een vakantiepark aan de andere kant van een kanaal, een VVD’er die daar stinkend rijk van wordt, terwijl zijn partij die vluchtelingen liefst gisteren al op de rubberboot terug naar Assad en Poetin zet, een staatssecretaris die belaagd wordt, de media die empathisch spreken van ‘boze burgers‘ die dreigden dat er doden gaan vallen. Die vrouw die voor de auto van Dijkhoff ging staan: “Dikke BMW! Dikke BMW!” en die krijste als een varken toen ze daar werd verwijderd, hysterische journalisten die tweetten dat de staatssecretaris op mensen was ingereden en ’s avonds zaten de boze burgers te schitteren bij Pauw.

Dat, lieve lezers, is nou Nederland in geconcentreerde vorm. En het ‘dorp’ (het is meer een rij huizen langs een kanaal) heet nog ‘Oranje’ ook. Dat verzin je niet. Een soort Kandor op de hei.

Terroristen en verkrachters

Vreemd is het natuurlijk niet, die hysterie van de dorpelingen. De afgelopen maanden zijn vluchtelingen afgeschilderd als terroristen en verkrachters, pedo’s, antisemieten, bedriegers, profiteurs, rovers, extremisten, en pindakaasschenders. Gisteren opende de PVV een meldpunt overlast door asielzoekers. Dan schrik je natuurlijk wel als Telegraaf-lezer, als je er in één keer (twee keer, om precies te zijn) veertienhonderd voor je deur krijgt.

Journalisten gedragen zich totaal onverantwoordelijk door het vuur tot novahitte op te stoken. Als je een staatssecretaris, die al door dolle apen is belaagd, er ook nog van beschuldigt mensen te overrijden, dan ben je geen journalist maar een haatpropagandist. Ja, ik heb het over jou, Bas Paternotte, en over jou, Rosa Timmer. Dat is ophitsen, wat jullie doen. En als ik Dijkhoff was, deed ik aangifte tegen die ‘aangereden’ vrouw. Kijk d’r liegen, voor de camera.

Kale brulapen

Bedreigingen, hakenkruizen, kale brulapen, ik bedoel kijk eens goed naar die tronies, naar dat Bokito-gedrag. Wethouders die worden bedreigd, aanslagen op opvangcentra, in Duitsland is al een dode gevallen maar onze media blijven vol begrip voor de daders. ‘Boze burgers’, ‘ongeruste bewoners’, de vluchtelingen zijn het probleem. Nog geen pot pindakaas hebben ze aangeraakt, maar de problemen zijn nu al ‘onbeheersbaar‘. Veertienhonderd vluchtelingen op 150 bewoners, dat kun je ze niet aandoen, janken de media. Moet je godverdomme zien wat een ZEE van ruimte ze daar hebben. Waar moeten die vluchtelingen dan heen? De Pijp? 

Niemand die stilstaat bij de ellende die de vluchtelingen hebben meegemaakt, hun hele leven, dat ze hebben moeten achterlaten, de kinderen die ze in hun armen hebben zien sterven, de beproevingen die ze hebben moeten doorstaan op hun reis hier naartoe. Nee, het gaat om de gevoelens van een groep verwende burgers die berserk gaan bij de aanblik van een BMW.

En in plaats van het waterkanon erop te zetten, gaat de politie in onderhandeling met de extremisten die een staatssecretaris aanvallen, de weg blokkeren en vluchtelingen een veilige plek ontzeggen. 

Joods-christelijke cultuur

Nogal een contrast met de manier waarop de politie afgelopen zomer omging met de opstandelingen in de Schilderswijk. Elke dag onderdrukt en gediscrimineerd, slachtoffer van extreem politiegeweld, maar ze werden kapotgemaakt door de media. ‘Haatapen’ waren het volgens dezelfde ‘journalisten’ die nu spreken van de ‘heldinnen van Oranje‘.

Tja, als je arm bent en een getinte huid hebt, is er wat minder begrip voor je woede, voor je ongerustheid, voor de ‘sociale grenzen‘ waar je tegenop loopt, dan als je een volvette blanke egoïst bent, constant in paniek omdat een ander weleens iets gratis zou kunnen krijgen.

‘Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.’ Dat komt uit de bijbel, inderdaad. Dat is nou die joods-christelijke cultuur waar jullie zo trots op zijn.

Maar als puntje bij paaltje komt, neemt de Bataaf in jullie even de overhand. Dan blijkt dat joods-christelijke al net zo’n bedreiging als de islam.