Donderdagavond en vrijdagavond. Twee drukke en levendige buurten. Twee steden, twee continenten. Maar dezelfde dodelijke gruwel tegen gewone mensen die snakken naar veiligheid en een goed leven. Donderdagavond maakten drie aanvallers 44 slachtoffers in de drukbevolkte wijk Burj al-Barajneh in Beiroet. Iets meer dan 24 uur later ondernamen acht mannen onder dezelfde IS-vlag een moorddadige raid in een wijk in het noordoosten van Parijs. Daarbij vielen minstens 127 slachtoffers.

De aanvallers namen drukke en populaire plaatsen onder vuur. In Parijs de legendarische concertzaal Le Bataclan en restaurants waar het op vrijdagavond aanschuiven is als Le Petit Cambodge, symbolen van het polyculturele Parijs. In Beiroet waren een moskee en een bakkerij het doelwit.

Het dodental in Beiroet had nog hoger kunnen zijn. Eén van de daders had het op een moskee gemunt, maar werd tegengehouden door Adel Termos, een vader van twee kleine kinderen. Termos wierp zich op de aanvaller en ving zo een deel van de klap op. In Beiroet wordt hij geëerd als een held, een martelaar die het leven van tientallen moslims gered heeft, die zich klaar maakten voor het gebed.

Ook Parijs had zijn helden. Mensen wier naam we nu nog niet kennen, die naasten op gevaar van eigen leven en met hun eigen lichaam als schild beschermden tegen het geweld. Reddingsdiensten die de eerste zorgen toedienden terwijl nog lang niet duidelijk was of het gevaar geweken was.