Waar ligt de exclusiviteit van ons volk?

Het ligt overal maar ook vooral in het feit dat wij als een groep bevoorrechte burgers menen dat de andere groep burgers die door ons als buitenstaanders die erbij niet horen wordt beschouwd, eufemistisch opgedragen wordt om zich “volledig” aan te passen, laten assimileren oftewel in klare taal verteld – zichzelf weg te laten cijferen zuiver op grond van het absolute monopolie van de eerste groep – de Assimilators.

Deze exclusiviteit ligt ook ten grondslag aan onze eis het belachelijke Zwarte Piet-beeld steeds aan te houden tegen beter weten in.

Zoals u dat zelf ook kunt inzien is het harde assimilatieverlangen ook een teken van onmiskenbare exclusiviteit. Van bevoorrechte White Privileges. Net dat soort privileges dat de blanken toen in de plantages hadden over de zwarte slavenwerkers. Tijdens de slavernij. Het blijft maar in de cultuur hangen.

Assimilatiedrang is weer een teken van totalitarisme, oftewel sociale dictatuur. Alle neuzen een kant en allemaal in dezelfde pas lopen!

Of het over klompen gaat, of over het gezicht met zwart schminken – privileges blijven een exclusief verschijnsel. Daarom hebben vooral de witte mensen het geweldig grote, onherroepelijk en exclusieve recht om zich bij gelegenheid zwart te schminken. De gekleurde mensen doen dat liever niet. Je krijgt haast de neiging om je even af te vragen waarom dat zo is gesteld?

Ja, simpel – omdat donkere mensen zich nu eenmaal niet zwart hoeven te schminken. Indien u dit antwoord moeilijk vindt, gaat u maar naar Afrika en vraagt u even bij de bevolking aldaar wat de reden is dat ze zich “voor een feestje” niet zwart willen schminken. Ze zullen zeker gauw en spontaan met een antwoord komen.

De discussie rond de belachelijke figuur Zwarte Piet splitst de maatschappij genadeloos in twee, mede door het volledig ontbreken van empathie, medeleven en elk begrip voor de gekwetsten en benadeelden net als in het geval van de inherente discussie over de chronische xenofobie en racisme die onze maatschappelijke verhoudingen gelijk zo donker kleuren.

Wat de houders van het White Privilege in deze botsing daadwerkelijk in alle toonaarden ontkennen en proberen weg te wuiven is dat de Zwarte Piet-discussie wezenlijk en onlosmakelijk onderdeel is van de algemene discussie over discriminatie, racisme en xenofobie in ons land.

Daar houdt de groep exclusieve mensen met White Privileges heimelijk de hoop dat ze, indien de groep van de gekwetsten (oftewel minderheden – naar eigen woorden) zich in kleine stukjes uiteen laat drijven en doen verdelen, ze makkelijker hun zin zullen kunnen krijgen. Feministen apart, holebi apart, allochtonen apart, zwarte piet apart. Daar hebben ze blijkens alle feiten ook de politiek achter zich en dit voelen de racisten met hun klompen aan.

Het staatsapparaat doet niets om de heersende xenofobie, racisme en discriminatie actief te bestrijden behalve wat holle retoriek af en toe. White privilege moet er zijn, blijven ze daar boven denken.

De barbaarse assimilatiehorden liepen met brandende fakkels door Steenbergen en hebben hun zin gekregen. Daarom ook dit verkrampen, verbeten vasthouden aan het Black Face-verschijnsel. “Ook al ben ik zwart als roet, ik meen het toch goed”

Het herhaaldelijk ontkennen van de realiteit, het wegkijken van ernstige sociale problemen, is een keihard kenmerk van het Nederlandse politieke establishment geworden en deze problematiek proberen ze ons, de burgers, als culturele eigenschap te verkopen.