Haagse moslims: geen genade voor barbaren

’Aanslagplegers met alle mogelijke middelen stoppen’

Haagse moslimorganisaties en moskeeën nemen in de felst mogelijke bewoordingen afstand van de aanslagen in Parijs. Moslims mogen niet aan de zijlijn blijven staan bij zulke excessen, stelt de Haagse as-Soennahmoskee. ,,Op ons rust de religieuze en morele plicht om op te treden tegen hen die onze veiligheid bedreigen en die angst en verderf willen zaaien,'' schrijft het bestuur in een verklaring.

Wie sympathiseert met het extreme gedachtegoed moet door de moslimgemeenschap zelf krachtig worden aangesproken, vindt de moskee. En wie te ver heen is, hoeft niet op genade te rekenen. ,,We moeten mensen die onze samenleving haten en bereid zijn hun haat met geweld te botvieren met alle mogelijke middelen stoppen.''

Ook voor het SIORH, een platform van 23 moslimorganisaties in Haaglanden zijn 'deze afschuwelijke aanslagen op onschuldige burgers' reden te meer om als moslimgemeenschap op te treden tegen dit  gewelddadige gedachtegoed. ,,Het is geen oorlog  tussen moslims en niet-moslims, maar een oorlog tussen beschaafde samenlevingen en barbaarse terroristen,'' stelt de koepel van moslimorganisaties in de regio.

Geen soelaas
De as-Soennah moskee heeft verder een boodschap voor overheidsinstantiesals de politie, gemeenten, politici en inlichtingendiensten. Een ongenuanceerde aanpak en hard optreden tegen alle moslims in de strijd tegen extremisme biedt geen soelaas, zo schrijft het bestuur. ,,Dat speelt  terroristen juist in de kaart.''

De moskee vindt in burgemeester Jozias van Aartsen een medestander. Bij de opening van het jaarlijkse Rode Kruisgala benadrukte hij zaterdag dat Den Haag zij aan zij met moslimorganisaties en moskeeën optrekt. 

Eenheid
,,Wij hebben nu geen kleinmoedigheid en verdeeldheid nodig, maar eenheid en kracht,'' zei de Haagse burgemeester die de aanslagen in Frankrijk 'afgrijselijk' noemde. ,,Hier in Den Haag wenen wij evenzeer om Parijs.''

Voor de Haagse PVV is de roep om eenheid een brug te  ver: ,,Zij aan zij met moskeebesturen en moslimorganisaties? Dat is de as van het kwaad!!,'' zo reageert fractievoorzitter Karen Gerbrand via Twitter.

Bron

Burgemeester Vos: stenen gooien Steenbergen is uiterst laffe daad

#1154: Stop de opmars van EXTREEM RECHTS - Het ware gezicht van Extreem Rechts 

 ja niet oke mensen die er al jaren wonen. Geweld is sowieso niet goed te praten. Helaas zal het telkens erger worden, want een groot deel van de bevolking snapt er niks van waar de regering mee bezig is. Er moet goede uitleg komen en die geven ze niet. Er komt ergens een azc en dan een inloop/informatie avond waar je je zegje mag doen waar vervolgens niks mee gebeurd. Het staat dan al vast. Ze zijn telkens meer plekken aan het zoeken om nog meer mensen op te vangen en er is geen grens. Geen wonder dat mensen zich verzetten. Ze zijn bang dat Nederland zal veranderen naar een land waar zoveel veranderingen komen dat ze het niet meer terug herkennen. De regering kan ons geen veiligheid tegen IS geven. Wij moeten maar vertrouwen op de regering die al lang was aan het bezuinigen op leger en politie. Wie moet ons dalijk beschermen en waarmee?

#1157: Stop de opmars van EXTREEM RECHTS -  

 maar wat moet ik hiermee? Dat niet alles waar is wat je ziet en leest weet ik ook wel, maar Parijs is toch echt en vluchtelingen als terrorist binnen is ook waar. Laat Rutte maar een wat meer uitleg geven, dan we zijn in oorlog met IS dat weet ik ook dat niet alle moslims zo zijn en er worden maatregelen genomen, maar ik kan niks zeggen vanwege de veiligheid. Neem je daar iemands angst mee weg? Die zitten in hun ivoren toren en verdienen bakken met geld. Laten ze eens de moeite nemen om meer uitleg te geven aan mensen zoals "mij" die er geen vertrouwen in hebben

#1159: - Re:  

 Dan liever een politicus in een ivoren toren die bakken van ons geld opstrijkt en de angst alleen maar aanwakkert? Die jou niets uitlegt, maar alleen haat kweekt?

#1161: Stop de opmars van EXTREEM RECHTS -  

MOLENBEEK - In het Belgische Molenbeek zijn bij huiszoekingen in de nacht van zaterdag op zondag vijf mensen opgepakt. Dat heeft burgemeester Françoise Schepmans van de gemeente zondag gezegd tegen de Franstalige omroep RTBF.

De huiszoekingen werden verricht in verband met de aanslagen in Parijs vrijdagavond. Schepmans zei het mogelijk te achten dat het om een netwerk gaat.

Het federaal parket in België wilde zondag niets over de zaak zeggen. "De communicatie naar de pers hangt af van de evolutie van de lopende onderzoeken", aldus een mededeling.

Minister Jan Jambon van Veiligheid en Binnenlandse Zaken zei zondag dat België "de zaak in Molenbeek niet onder controle heeft" en dat men daarmee jaren te laks is geweest. Catherine De Bolle, de secretaris-generaal van de federale politie, zei zondag voor de Belgische televisie dat er een speciaal plan voor de Brusselse voorstad Molenbeek komt. Deze gemeente staat bekend om veel inwoners van buitenlandse afkomst, grote werkloosheid en veel sociale problemen. Relatief veel Belgische Syriëstrijders komen er vandaan.

Endat is nu altijd achteraf lullen. Het plan komt???? En intussen nog meer aanslagen! Jaren te laks is nog al een tijd

#1145: - Re:  

 Ben jij suf of wat? Jazeker gaat het over criminelen, maar je gaat me toch niet vertellen dat die alleen maar de auto van Sven geraak hebben? Die maakt het geen ruk uit of jij ook een paar kogels mee krijgt. De volgende keer raken die niet alleen maar autos op de Trichterweg hoor! Ik ben het eens met wat hier gezegd word, deze schietpartijen zijn werkelijkheid in Brunssum maar daar ben je niet bang voor. Wat in Nederland nog nooit gebeurt is daar ben je wel bang voor. Dan ben je toch zeker suf?

#1166: - Re: Re:  

 nee hoor het klopt als jij snachts je hond uitlaat dat je geraakt kan worden. Het is alleen wel zo dat die op 1 bepaald persoon uit waten en niet alle " ongelovigen". En is Frankrijk en is België niet dichtbij genoeg voor je???? Moet het echt eerst hoer gebeuren? Zoals DSM zodat we niet eens meer wat kunnen schrijven want dan zijn wij er niet meer!

Dus so pvv en 50+ zijn allemaal suf en de andere zijn goed omdat die in je straatje passen?

De geschiedenis leert: beantwoord terreur niet met oorlogstaal

De Franse president François Hollande noemt de aanslagen van 13 november ‘oorlogshandelingen.' Met Allah’s zegen hebben frontsoldaten van het kalifaat toegeslagen in Parijs, ‘hoofdstad van verdorvenheid en perversie.' Frankrijks betrokkenheid bij de westerse bombardementen van Islamitische Staat werd zo gewroken, als de partij die de aanslagen heeft opgeëist er ook daadwerkelijk verantwoordelijk voor is.

Islamitische Staat (IS) dwingt Frankrijk zo de oorlog op eigen grondgebied te voeren. Het antwoord zal ernaar zijn. Impitoyable, genadeloos, belooft de president na de zware aanslagen in Parijs en Saint-Denis. Zijn woorden klinken onontkoombaar, maar hebben ook een beperkte overtuigingskracht na de moorden bij Charlie Hebdo, begin dit jaar. Ook toen werden ultieme maatregelen beloofd.

Oorlog. Waar hebben we dat woord eerder gehoord, na aanslagen op eigen grondgebied? Precies, negen dagen na de aanslagen van 11 september 2001, toen de Amerikaanse president George W. Bush de ‘war on terror' lanceerde. Een maand na nine eleven vielen de Amerikanen Afghanistan binnen, zonder Bin Laden, de opdrachtgever van de aanslagen in New York en Washington, te vinden.

De ‘war on terror’ was de ideologische opvolger van de ‘war on drugs.' Beloften van totale uitroeiing van de tegenstander. Verbeten strijd tot aan de overwinning. Oorlogen die meer schade dan succes hebben opgeleverd.

Het illustreert het gevaar van het verbale oorlogspad dat François Hollande nu is ingeslagen. Kennelijk is het gevoel van machteloosheid zo groot, dat de Franse regering zich gedwongen ziet te radicaliseren.

Waarom deze aanslagen niet alleen schokkend, maar ook schokkend vertrouwd zijn

Onbegrijpelijk is die greep naar de overtreffende trap niet. Frankrijk is al sinds de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw gewend aan moorddadige aanslagen. Toen was het de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. Later volgden anti-joodse en algemener radicaal islamistische aanslagen, waarvan de aanslagen op het satirische weekblad Charlie Hebdo in 2011 en januari dit jaar de bekendste zijn.

Frankrijk is terreur als politiek strijdmiddel gewend

Frankrijk is terreur als politiek strijdmiddel gewend. Dat heeft er mede voor gezorgd dat men een hoger niveau van politieaanwezigheid op straat als gewoon ervaart. Het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat aan het hoofd van de politie en veiligheidsdiensten staat, heeft een traditie van stevig optreden bij verdachte situaties of periodes van verhoogde dreiging. Met nu en dan geruststellende gevallen van Louis de Funès-achtig optreden.

Zoals dit keer is gebleken, hebben ook al die diensten de gecoördineerde aanslagen van 13 november niet kunnen voorkomen. Volgens berichten opgevangen door het Franse dagblad Le Monde staan intussen 11.000 mensen op de geheime lijst met personen die in de gaten gehouden moeten worden als potentiële daders van dit soort terreurdaden.

Een onmogelijke taak. Zeker als de verschillende diensten elkaar niet op de hoogte stellen van de meest acute informatie waarover zij beschikken. Ook dat bericht in Le Monde doet sterk denken aan wat in Washington duidelijk werd in de nadagen van nine eleven. De veelheid aan signalen, de concurrentie tussen de diensten, het zijn vertrouwde geluiden in een bureaucratische en democratische omgeving die geen politiestaat wil zijn.

Het strak gespannen koord waarop Hollande moet balanceren

President François Hollande moet dus op een strak gespannen koord balanceren de komende tijd. De angst van zijn landgenoten erkennen: wat dat betreft waren zijn optredens tijdens de eerste nachtmerrieuren voorbeeldig - vol compassie en vastberadenheid. Daarnaast moet hij nationaal en internationaal zodanig handelen dat de kans op de al aangekondigde herhaling inderdaad zo klein mogelijk blijft. Zonder te vluchten in woorden of wettelijke maatregelen die vooral burgers van hun fundamentele vrijheden beroven.

Een van de schietpartijen van afgelopen vrijdagavond, in de Rue de Charonne, riep griezelige herinneringen op aan een van de pijnlijkste episodes uit de Algerijnse bevrijdingsoorlog. In diezelfde Rue de Charonne ontstond in februari 1961 een bloedbad door toedoen van de politie, die negen demonstranten verpletterde in het metrostation Charonne.

Na duizenden doden in Algerije en tientallen bij aanslagen in Frankrijk had de politie die dag een linkse demonstratie verboden die gericht was tegen het rekken van de oorlog door de Frans nationalistische terreurgroep OAS. Hoofdverantwoordelijke voor het bruut neerslaan van de manifestatie was de Parijse politiecommissaris Maurice Papon, die in 1998 werd veroordeeld wegens het helpen deporteren van 1.690 Franse Joden tussen 1942 en 1944.

Geweld is gewoner in Frankrijk dan de overheid wil toegeven.

En nu?

Dat was toen. Nu staat Frankrijk opnieuw voor de taak de gevolgen van dat kolonialisme onder ogen te zien. In de banlieues, de betonnen voorsteden van Parijs en andere steden, wonen honderdduizenden tweede, derde en vierde generatie immigranten uit Noord-Afrika, gemengd met economische voorspoedzoekers uit wat enigszins koloniaal liefkozend ‘France Afrique' wordt genoemd.

Nu staat Frankrijk opnieuw voor de taak de gevolgen van dat kolonialisme onder ogen te zien

In die wijken is de werkloosheid hoog, de opleidingsgraad laag en zijn de uitzichten op meedoen aan het bruisende Franse leven beperkt. Dat is al decennia zo. Afgezien van rellen, auto’s in brand steken en de politie met bakstenen bekogelen, gebeurt er niet zoveel aan. Frankrijk leeft er zo veel mogelijk langs.

Tot die voedingsbodem voor onvrede verse zaden van terreur uit het kalifaat ontvangt. Dat levert het explosieve mengsel op dat mede verklaart waarom IS de oorlog naar Franse bodem heeft kunnen verplaatsen.

De radicale verliezer. Dit zeer boeiend essay van Enzensberger verscheen onlangs in ‘Der Spiegel’ en kan je best uiteraard  online in het Duits lezen:  Enzensberger (Der radikale Verlierer)    Voor hen voor wie de taal een barrière is, die  kan volgende  samenvatting lezen van dit  jongste essay van Enzensberger.

I- De vereenzaamde. Elk van ons is hetzelfde einde beschoren. De radicale verliezer zondert zich af, wordt onzichtbaar, beschermt zijn fantasma, verzamelt zijn energie en wacht op zijn uur.. De radicale verliezer is alleen, hij werkt onopvallend, stom: een slaper. Hij zou steun krijgen  van anderen als hij zou opgeven, als hij zich kenbaar zou maken. Maar dat wil hij juist niet. Hij haalt zijn belang uit het werk in eenzaamheid. De radicale verliezer is moeilijk toegankelijk en is tenslotte onberekenbaar.  Elk moment kan hij ontploffen. Voor zijn probleem is de enige oplossing die hij zich kan voorstellen: het laten culmineren van het kwaad waaronder hij gebukt gaat.  Elke week staat hij in de krant: de familievader die eerst zijn vrouw, dan z’n 2 kleine kinderen en tenslotte zichzelf ombrengt. Het gaat vaak om vereenzaamde personen die geen toegang tot het collectieve, de gemeenschap hebben gevonden.  Om de radicale verliezer te begrijpen moeten we hier wat dieper op ingaan. De vooruitgang heeft de menselijke ellende niet opzij geschoven, maar heeft deze sterk veranderd.  De laatste 200 jaar hebben de meest succesvolle samenlevingen nieuwe rechten en streefdoelen verworven, ze hebben begrippen zoals mensenrechten op de agenda geplaatst. De strijd om erkenning en gelijkberechtiging is gewekt.  Tegelijk hebben ze ervoor gezorgd dat de ongelijkheid tussen alle bewoners van onze planeet 24 uur lang op alle tv-kanalen getoond wordt. Daardoor groeide met elke stap vooruit ook de ontgoocheling bij hen die die stap  niet konden zetten.Hoe meer negatiefs uit de werkelijkheid verdwijnt des te ergerlijker wordt het negatieve dat overblijft (juist omdat het elders er niet meer is!)

De uitweg is een samensmelten van vernieling en zelfvernieling. De vraag waarom het zo is, waarom de kaarten zo liggen behoort tot zijn kwellingen. Het kan geenszins aan hemzelf liggen. Dat is ondenkbaar. Daarom moet hij  schuldigen vinden die voor zijn lot verantwoordelijk zijn. Die zijn vaak niet moeilijk te vinden. Vaak zijn het buitenlanders. Vaak blijft hij innerlijk wel  met de twijfel zitten of hij de oorzaak is van de vernedering of de andere… Hij voelt dat hij  waardering niet verdient en dat zijn leven niks waard is. Hij identificeert zich dan met de agressor. Wanneer zijn leven niks waard is waarom zou hij zich dan om dat van anderen bekommeren?“Het ligt aan mij” “ De anderen zijn de schuldigen” deze beide momenten sluiten mekaar niet uit. Zij monden uit in een vicieuze cirkel.  Agressie en auto-agressie. Zijn daad maakt het mogelijk over de andere te triomferen door hem te vernietigen.  Een bijkomende bonus is het feit dat de buitenwereld van het ogenblik dat hij naar de wapens grijpt hem (voor het eerst ) ziet, notie van hem neemt. De media zorgen ervoor dat hij 24 uur lang bijzonder sterk in de schijnwerper staat. Televisie wordt de propagandist van zijn daad en lokt daardoor potentiële nabootsers. Zoals in de VS al verscheidene malen gebleken is, is zulks gebeuren zeer verleidelijk voor minderjarigen. Voor het gezond verstand is de logica van de radicale verliezer onbegrijpelijk. Het gezond verstand  beroept zich op de zelfbehoudsdrift, alsof het een vanzelfsprekende, niet in vraag te stellen natuurdrift is. Alle vroege religies waardeerden het mensenoffer, later kregen martelaars de hoogste waardering. In de meeste culturen kregen helden roem en eer door hun doodsverachting. In oorlogstijd heeft men lang geleerd dat het eervol was voor het vaderland te sterven.  En wat te denken over extreme sporten, polaire expedities en andere zelfmoordkandidaten?Freud heeft ook het concept doodsdrift ingevoerd aangezien hij dat verlangen terugvond bij de mens die soms liever een schrikwekkend einde als een schrikwekkend  leven ‘zonder einde’ verkoos. 

II- Het collectief Wat gebeurt er als de radicale verliezer zijn isolatie, zijn alleenstaan overwint, door zich in een groep te vestigen, a.h.w. een verliezer-thuisbasis vindt, van dewelke hij niet alleen begrip maar ook waardering verwacht, een collectief gelijkgezinden dat hem welkom heet, hem nodig heeft? Dan balt in hem de destructieve energie die al in hem steekt, zijn gewetenloosheid, zijn amalgaam van doodsverlangen en grootheidswaan en uit zijn onmacht komt een catastrofaal almachtsgevoel.[Datzelfde fenomeen kende men ook bij het einde van de Weimar republiek in Duitsland. Hitler heeft het Duitse triomferende almachtsgevoel gebouwd op het onrecht de Duitsers aangedaan in 1918. De joden werden de zondebok, De Duitsers het Herrenrasse enz…] De radicale verliezer kent geen conflictoplossing, geen compromis. Hoe uitzichtlozer zijn project des te sterker hij eraan vasthoudt.  De radicale verliezer is nooit verdwenen. Hij is onder ons. Al hebben de regeringen het grootste vernietigingspotentieel, de ‘staatscriminaliteit’ is nu vaak in het defensief.  De ideologie van de islam wordt gebruikt als middel om de radicale verliezer te mobiliseren. Men kan er religieuze, politieke en sociale beweegredenen samenbrengen.  

III- Het spektakel. Het bloedbad, wat de radicale verliezer aanbelangt, wordt geënsceneerd in zuivere Hollywood-stijl, zoals in rampenfilms. Zelfmoordaanslagen kunnen haast overal worden ingezet en zijn  ‘goedkoop’. De radicale verliezer vindt hier wat hem aantrekt: een samensmelting van vernietiging en zelfvernietiging. Hier kan hij zijn grootheidswaan uitleven evengoed als zijn zelfhaat.  Hij heeft de moed van de vertwijfeling.  Zijn triomf bestaat daaruit dat men hem niet kan bekampen noch bestraffen, want dat doet hij zelf. Dat deze destructieve energie van de islamitische terreurorganisaties, anders dan men in het Westen schijnt te denken, zich hoofdzakelijk tegen moslims richt is geen tactische fout en geen ‘collateral damage’ (niet te vermijden oorlogschade). In Algerije heeft de terreur minstens 50.000 medeburgers gedood. Ook in Irak en Afghanistan is het aantal moslimslachtoffers veel hoger dan buitenlanders. Daarenboven heeft het terrorisme de levensvoorwaarden van de moslims verslecht. Dat stoort de radicale islamterreurgroepen even weinig als de nationaal-socialisten de ondergang van Duitsland in ’45.  Als avantgardisten van de dood nemen ze het leven van hun geloofsbroeders niet in acht. Dat de meeste geloofsbroeders  geen zin hebben opgeblazen te worden, bewijst dat ze niet beter verdienen dan zelf opgeblazen te worden. Het doel van de radicale verliezer bestaat daaruit vele andere verliezers te maken. Als de moslimterroristen een minderheid zijn bewijst dat maar, volgens henzelf, dat zij de uitverkorenen zijn. 800 jaar terug ,in  de tijd van de kalifaten, was de cultuur van de Islam zeer bloeiend en ver verheven boven die van Europa (militair, economisch, cultureel.) Dat speelt in het bewustzijn van de moslim nog een centrale  rol. Sedertdien is hun macht voortdurend gezonken.  Hoe is dat te verklaren? Het is niet makkelijk je te plaatsen in een gemeenschap  die een zulke eeuwenlangdurende nedergang heeft beleefd..  Geen wonder dat een vijandige buitenwereld in de vorm van Spanjaarden, kruisvaders, Mongolen, Osmanen, Europese koloniaalmachten en het Amerikaans imperialisme daarvoor worden verantwoordelijk gesteld. Andere maatschappijen zoals de Indische, Chinese of Koreaanse hebben ook onder invasies geleden maar zijn ondertussen toch mede machtige spelers op het wereldpodium. De vraag blijft wat is de endogene oorzaak van de enorme wetenschappelijke, technische en industriële achterstand van de Arabische wereld?

We zullen ons aan de radikale verliezer moeten wennen. Bijzonder bij de ontwortelde migranten voert de confrontatie met de westerse beschaving tot een permanente cultuurschok. De overvloed aan waren, meningen, economische en sexuele mogelijkheden voert tot een ‘double bind’, een dubbele binding een van aantrekking en afschuw.  De voortdurende herinnering aan de achterstand van de eigen beschaving wordt onverdraaglijk. In deze situatie is het aanbod van de extreem islamieten anderen voor het eigen mislukken te bestraffen verleidelijk.  De meerderheid van de aardbewoners moeten dan maar kiezen tussen capituleren of omgebracht worden. Deze politiek van de  terreurgroepen heeft een grote invloed op de politieke macht in de Westerse landen waar de  politiemacht en de macht van opsporingsdiensten sterk toeneemt.  De wetgeving wordt repressiever en de historisch verworven vrijheidsrechten komen in het gedrang. Hele volkeren moeten door die acties van moslimterroristen een enorme prijs betalen. Het project van de radicale verliezer bestaat daarin de zelfmoord voor een ganse beschaving te organiseren. Het is onwaarschijnlijk dat ze daarin de sympathie meekrijgen van een ganse bevolking.  In Irak en Afghanistan ziet men zulke aanslagen als een permanent ongevalsrisico zoals een dodelijk verkeersongeluk. Daaraan werden we ook gewoon. Daar zal een wereldgemeenschap die voortdurend nieuwe verliezers produceert  mee moeten leren leven. 

#1168: Stop de opmars van EXTREEM RECHTS -  

 pffff nee ze zijn geen vluchteling maar doen zich voor als vluchteling en er zijn waarschijnlijk nog veel meer die zich voor doen als. 

#1174: - Re:  

 Maar wie wil jij tegenhouden aan de grens? De vluchtelingen, toch? Alle vluchtelingen, toch?

Als er straks een terrorist verscholen blijkt tussen de zwarte pieten, schaf je dan ook meteen het hele Sinterklaasfeest af? Of als een terrorist zich onder de auw wiever verschuilt, schaf je dan ook meteen carnaval af?

Het gaat erom dat je de verkeerde groep laat bloeden voor de daden van anderen. Probeer dat eens te snappen.